Job 10

1 Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

Tædet animam meam vitæ meæ, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ.

2 Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices.

3 Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves?

4 Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis?

5 Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,

6 Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

Ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris?

7 Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere.

8 Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?

9 Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

Memento quæso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.

10 Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?

11 Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me.

12 Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.

13 Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.

14 Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?

15 Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

Et si impius fuero, væ mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.

16 At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.

17 Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.

18 Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret.

19 Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.

20 Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum:

21 Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:

22 Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.

Terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.