Job 10
1 Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.
My soul hath been weary of my life, I leave off my talking to myself, I speak in the bitterness of my soul.
2 Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.
I say unto God, 'Do not condemn me, Let me know why Thou dost strive [with] me.
3 Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?
Is it good for Thee that Thou dost oppress? That Thou despisest the labour of Thy hands, And on the counsel of the wicked hast shone?
4 Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?
Eyes of flesh hast Thou? As man seeth — seest Thou?
5 Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,
As the days of man [are] Thy days? Thy years as the days of a man?
6 Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,
That Thou inquirest for mine iniquity, And for my sin seekest?
7 Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?
For Thou knowest that I am not wicked, And there is no deliverer from Thy hand.
8 Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.
Thy hands have taken pains about me, And they make me together round about, And Thou swallowest me up!
9 Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?
Remember, I pray Thee, That as clay Thou hast made me, And unto dust Thou dost bring me back.
10 Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?
Dost Thou not as milk pour me out? And as cheese curdle me?
11 Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.
Skin and flesh Thou dost put on me, And with bones and sinews dost fence me.
12 Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.
Life and kindness Thou hast done with me. And Thy inspection hath preserved my spirit.
13 Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:
And these Thou hast laid up in Thy heart, I have known that this [is] with Thee.
14 Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.
If I sinned, then Thou hast observed me, And from mine iniquity dost not acquit me,
15 Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.
If I have done wickedly — woe to me, And righteously — I lift not up my head, Full of shame — then see my affliction,
16 At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.
And it riseth — as a lion Thou huntest me. And Thou turnest back — Thou shewest Thyself wonderful in me.
17 Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.
Thou renewest Thy witnesses against me, And dost multiply Thine anger with me, Changes and warfare [are] with me.
18 Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.
And why from the womb Hast Thou brought me forth? I expire, and the eye doth not see me.
19 Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,
As I had not been, I am, From the belly to the grave I am brought,
20 Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,
Are not my days few? Cease then, and put from me, And I brighten up a little,
21 Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;
Before I go, and return not, Unto a land of darkness and death-shade,
22 Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.
A land of obscurity as thick darkness, Death-shade — and no order, And the shining [is] as thick darkness.'
