< Job 10 >

1 Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.
My soul is weary of my life. I will release my words against myself. I will speak in the bitterness of my soul.
2 Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.
I will say to God: Do not be willing to condemn me. Reveal to me why you judge me this way.
3 Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?
Does it seem good to you, if you find fault with me and oppress me, the work of your own hands, and assist the counsel of the impious?
4 Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?
Do you have bodily eyes? Or, just as man sees, will you see?
5 Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,
Are your days just like the days of man, and are your years as the times of humans,
6 Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,
so that you would inquire about my iniquity and examine my sin?
7 Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?
And you know that I have done nothing impious, yet there is no one who can deliver from your hand.
8 Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.
Your hands have made me and formed me all around, and, in this way, do you suddenly throw me away?
9 Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?
Remember, I ask you, that you have fashioned me like clay, and you will reduce me to dust.
10 Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?
Have you not extracted me like milk and curdled me like cheese?
11 Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.
You have clothed me with skin and flesh. You have put me together with bones and nerves.
12 Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.
You have assigned to me life and mercy, and your visitation has preserved my spirit.
13 Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:
Though you may conceal this in your heart, yet I know that you remember everything.
14 Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.
If I have sinned, and you have spared me for an hour, why do you not endure me to be clean from my iniquity?
15 Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.
And if I should be impious, woe to me, and if I should be just, I will not lift up my head, being drenched with affliction and misery.
16 At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.
And because of pride, you will seize me like a lioness, and having returned, you torment me to an extraordinary degree.
17 Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.
You renew your testimony against me, and you multiply your wrath against me, and these punishments make war within me.
18 Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.
Why did you lead me out of the womb? If only I had been consumed, so that no eye would ever see me!
19 Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,
I should have been as if I had not been: transferred from the womb to the tomb.
20 Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,
Will not my few days be completed soon? Release me, therefore, so that I may lament my sorrows a little,
21 Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;
before I depart and return no more to a land that is dark and covered with the fog of death,
22 Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.
a land of misery and darkness, where the shadow of death, and nothing else but everlasting horror, dwells.

< Job 10 >