Isaias 49

1 Kayo'y magsipakinig sa akin, Oh mga pulo; at inyong pakinggan, ninyong mga bayan, sa malayo: tinawag ako ng Panginoon mula sa bahay-bata; mula sa bahay-bata ng aking ina ay binanggit niya ang aking pangalan:

Fanongo, ʻE ngaahi motu, kiate au; pea fakafanongo, ʻakimoutolu ʻae kakai mei he mamaʻo; Kuo ui ʻe Sihova kiate au mei he manāva; mei he fatu ʻo ʻeku faʻē kuo ne lea ʻaki hoku hingoa.

2 At kaniyang ginawa ang aking bibig na parang matalas na tabak; sa lilim ng kaniyang kamay ay ikinubli niya ako: at ginawa niya akong makinang na pana; sa kaniyang lalagyan ng pana ay itinago niya ako:

Pea kuo ne ngaohi hoku ngutu ʻo hangē ko e heletā māsila; ʻi he malumalu ʻo hono nima kuo ne fufū au, pea ngaohi au ko e ngahau ngingila; kuo ne fakafufū au ʻi hono ʻaiʻanga ngahau;

3 At sinabi niya sa akin, Ikaw ay aking lingkod; Israel, na siyang aking ikaluluwalhati.

Pea ne pehē kiate au, “Ko koe, ʻE ʻIsileli, ko ʻeku tamaioʻeiki te u ongoongolelei ʻiate koe.”

4 Nguni't aking sinabi, Ako'y gumawang walang kabuluhan, aking ginugol ang aking lakas sa wala, at sa walang kabuluhan; gayon ma'y tunay na ang kahatulan sa akin ay nasa Panginoon, at ang kagantihan sa akin ay nasa aking Dios.

Pea ne u pehē, “Kuo u ngāue taʻeʻaonga: kuo u fakaʻosi noa pe ʻeku mālohi, pea taʻeʻaonga: ka ʻoku moʻoni ʻoku ʻia Sihova ʻeku fakamaau, pea ʻi hoku ʻOtua ʻa ʻeku ngāue.”

5 At ngayo'y sinasabi ng Panginoon na naganyo sa akin mula sa bahay-bata upang maging kaniyang lingkod, upang dalhin uli ang Jacob sa kaniya, at ang Israel ay mapisan sa kaniya: (sapagka't ako'y marangal sa mga mata ng Panginoon, at ang aking Dios ay naging aking kalakasan; )

Pea ko eni, ʻoku pehē ʻe Sihova ʻaia naʻa ne fakafuofua au mei he manāva ke hoko ko ʻene tamaioʻeiki, ke toe ʻomi ʻa Sēkope kiate ia, Kapau ʻe ʻikai tānaki ʻa ʻIsileli, ka te u ongoongolelei ʻi he ʻao ʻo Sihova, pea ʻe hoko ʻa hoku ʻOtua ko hoku mālohi.

6 Oo, kaniyang sinasabi, Totoong magaan ang bagay na ikaw ay naging aking lingkod upang ibangon ang mga lipi ng Jacob, at isauli ang iningatan ng Israel, ikaw ay aking ibibigay na pinakailaw sa mga Gentil upang ikaw ay maging aking kaligtasan hanggang sa wakas ng lupa.

Pea naʻa ne pehē, “Ko e meʻa siʻi ke ke hoko ko ʻeku tamaioʻeiki ke toe fokotuʻu ʻae ngaahi faʻahinga ʻo Sēkope, pea ke fakailiili ʻae kakai ʻo ʻIsileli kuo fakahaofi: pea te u foaki foki koe ko e maama ki he kakai Senitaile, koeʻuhi ke ke hoko ko hoku fakamoʻui ʻo aʻu ki he ngataʻanga ʻo māmani.”

7 Ganito ang sabi ng Panginoon, ng Manunubos ng Israel, na kaniyang Banal, doon sa hinahamak ng tao, doon sa kinayayamutan ng bansa, sa lingkod ng mga pinuno, Ang mga hari at ang mga pangulo, ay mangakakakita at magsisibangon, at sila'y magsisisamba; dahil sa Panginoon na tapat, sa Banal ng Israel, na siyang pumili sa iyo.

‌ʻOku pehē ʻe Sihova, ko e Huhuʻi ʻo ʻIsileli, pea mo hono tokotaha māʻoniʻoni, kiate ia ʻoku fehiʻa ki ai ʻae tangata, kiate ia ʻoku fakaliliʻa ki ai ʻae puleʻanga, ki he tamaioʻeiki ʻae kau pule, “ʻE mamata pea tuʻu hake ʻae ngaahi tuʻi, ʻe lotu ʻae ngaahi houʻeiki, koeʻuhi ko Sihova ʻaia ʻoku angatonu, pea mo e tokotaha māʻoniʻoni ʻo ʻIsileli, ʻaia kuo ne fili koe.”

8 Ganito ang sabi ng Panginoon, Sa kalugodlugod na panahon ay sinagot kita, at sa araw ng pagliligtas ay tinulungan kita: at aking iningatan ka, at ibibigay kita na pinakatipan sa bayan, upang ibangon ang lupain, upang ipamana sa kanila ang mga sirang mana;

‌ʻOku pehē ʻe Sihova, “ʻI he kuonga tuʻutuʻumālie kuo u fanongo kiate koe, pea ʻi he ʻaho fakamoʻui kuo u tokoni kiate koe: pea te u maluʻi koe, pea foaki koe ko e fuakava ʻoe kakai, ke fokotuʻumaʻu ʻa māmani, ke ngaohi ke toe kakai ʻae ngaahi ʻapi liʻaki;

9 Na nagsasabi sa kanilang nangabibilanggo, Kayo'y magsilabas; sa kanilang nangasa kadiliman, Pakita kayo. Sila'y magsisikain sa mga daan, at ang lahat na luwal na kaitaasan ay magiging kanilang pastulan.

Koeʻuhi ke ke pehē ki he kau pōpula, ‘ʻAlu atu;’ kiate kinautolu ʻoku ʻi he poʻuli, ‘Fakahā ʻakimoutolu.’ Te nau kai ʻi he ngaahi hala, pea ʻe ʻi he ngaahi potu māʻolunga kotoa pē ʻa ʻenau meʻakai.

10 Sila'y hindi mangagugutom, o mangauuhaw man; at hindi man sila mangapapaso ng init, o ng araw man: sapagka't siyang may awa sa kanila ay papatnubay sa kanila, sa makatuwid baga'y sa tabi ng mga bukal ng tubig ay papatnubayan niya sila.

‌ʻE ʻikai te nau fiekaia pe fieinu; pea ʻe ʻikai teʻia ʻakinautolu ʻe he pupuha pe ʻe he laʻā: he ko ia ʻoku ʻaloʻofa kiate kinautolu te ne tataki ʻakinautolu, ʻio, te ne fakahinohino ʻakinautolu ki he ngaahi matavai.

11 At aking gagawing daan ang lahat ng aking mga bundok, at ang aking mga lansangan ay patataasin.

Pea te u ngaohi hoku ngaahi moʻunga kotoa pē ko e hala, pea ʻe hakeakiʻi ʻa hoku ngaahi hala motuʻa.

12 Narito, ang mga ito'y manggagaling sa malayo; at, narito, ang mga ito ay mula sa hilagaan, at mula sa kalunuran; at ang mga ito ay mula sa lupain ng Sinim.

Vakai, ʻe haʻu ʻakinautolu mei he tokelau pea mei he lulunga; pea mo kinautolu ni mei he fonua ko Sinimi.

13 Ikaw ay umawit, Oh langit; at magalak, Oh lupa; at kayo'y biglang magsiawit, Oh mga bundok: sapagka't inaliw ng Panginoon ang kaniyang bayan, at mahahabag sa kaniyang nagdadalamhati.

Hiva, ʻae ngaahi langi; pea ke fiefia, ʻE māmani; pea ke pā mai ʻi he hiva, ʻae ngaahi moʻunga: he kuo fakafiemālieʻi ʻe Sihova ʻa hono kakai, pea te ne ʻaloʻofa ki hono kakai mamahi.

14 Nguni't sinabi ng Sion, Pinabayaan ako ni Jehova, at nilimot ako ng Panginoon.

Ka naʻe pehē ʻe Saione, “Kuo liʻaki au ʻe Sihova, pea kuo fakangalongaloʻi au ʻe hoku ʻEiki.”

15 Malilimutan ba ng babae ang kaniyang batang pasusuhin; na siya'y hindi mahahabag sa anak ng kaniyang bahay-bata? oo, ito'y makalilimot, nguni't hindi kita kalilimutan.

“ʻE faʻa fakangalongaloʻi ʻe ha fefine ʻene tama ʻoku huhu, ke ne taʻeʻofa ai ki he tama ʻa hono manāva? ʻIo, te nau faʻa fakangalo nai, ka e ʻikai te u fakangalongaloʻi koe.

16 Narito aking inanyuan ka sa mga palad ng aking mga kamay; ang iyong mga kuta ay laging nangasa harap ko.

Vakai, kuo u tohi tongi koe ʻi hoku ʻaofi nima; ʻoku ʻi hoku ʻao maʻuaipē ʻa hoʻo ngaahi ʻā.

17 Ang iyong mga anak ay mangagmamadali; ang mga manghahamak sa iyo at ang sumisira sa iyo ay aalis sa iyo.

‌ʻE fai vave hoʻo fānau; ko ho ngaahi fili pea mo kinautolu naʻe fakamasivaʻi koe te nau ʻalu ʻiate koe.

18 Imulat mo ang iyong mga mata sa palibot, at tingnan mo: lahat ng mga ito ay nagpipipisan, at naparirito sa iyo. Buhay ako, sabi ng Panginoon, ikaw ay mabibihisan ng lahat ng mga yaon, na parang pinakagayak, at mabibigkisan ka ng mga yaon na parang isang kasintahang babae.

Hiki hake ho mata ʻo sio takatakai, pea vakai: ko kinautolu kotoa pē ʻoku tānaki fakataha ʻakinautolu, ke haʻu kiate koe. ʻOku pehē ʻe Sihova, “ʻOku ou moʻui, pea te ke fakakofuʻi koe ʻaki ʻakinautolu kotoa pē, ʻo hangē ko e meʻa teunga, pea nonoʻo ia kiate koe, ʻo hangē ko ia ʻoku fai ʻe he taʻahine taʻane.

19 Sapagka't tungkol sa iyong mga sira at sa iyong mga gibang dako at sa iyong lupain na nawasak, tunay na ikaw ngayon ay magiging totoong napakakipot sa mga mananahan, at silang nagsisisakmal sa iyo ay mangalalayo.

“He ko ho ngaahi potu maumau mo taʻekakai, pea mo e fonua ʻo hoʻo fakaʻauha, ʻe hoko ni ʻo lausiʻi koeʻuhi ko e kakai, pea ko kinautolu naʻe folo hifo koe te nau mamaʻo atu.

20 Ang mga anak ng inyong kapanglawan ay mangagsasabi pa sa iyong mga pakinig, Ang dako ay totoong makipot sa ganang akin: bigyan mo ako ng dako upang aking matahanan.

Ko e fānau te ke maʻu, hili ʻae mole ʻiate koe ʻae taha, te nau pehē ʻi ho telinga, ‘ʻOku siʻi ʻae potu ni kiate au: fakaʻataʻatā ʻae potu ke u nofo ai.’

21 Kung magkagayo'y sasabihin mo sa iyong sarili, Sinong nanganak ng mga ito sa akin, dangang nawalan ako ng aking mga anak, at ako'y nagiisa, tapon, at lumalaboy na paroo't parito? at sinong nagpalaki ng mga ito? Narito, ako'y naiwang magisa; mga ito, saan nangandoon?

Pea te ke toki pehē ʻi ho loto, “Ko hai kuo ne fakatupu kiate au ʻakinautolu ni, kae vakai kuo mole ʻiate au ʻeku fānau, pea ʻoku ou masiva, ko e pōpula, mo e liʻaki? Pea ko hai kuo ne tauhi ʻakinautolu ni? Vakai, naʻe liʻaki au tokotaha pe; ko kinautolu ni, naʻa nau ʻi fē?”

22 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Narito, aking ikakaway ang aking kamay sa mga bansa, at itatayo ko ang aking watawat sa mga bayan; at sila'y kakalong ng iyong mga anak na lalake sa kanilang sinapupunan, at ang iyong mga anak na babae ay papasanin ng kanilang mga balikat.

‌ʻOku pehē ʻe he ʻEiki ko Sihova, “Vakai, te u hiki hake hoku nima ki he kakai Senitaile, pea fokotuʻu ʻeku fuka ki he kakai: pea te nau ʻomi ho ngaahi foha ʻi honau nima, mo ho ngaahi ʻofefine ʻe fua ʻi honau uma.

23 At mga hari ang magiging iyong mga taga kandiling ama, at ang kanilang mga reina, ay iyong mga taga kandiling ina: sila'y magsisiyukod sa iyo ng kanilang mga mukha sa lupa, at hihimuran ang alabok ng inyong mga paa: at iyong makikilala, na ako ang Panginoon, at ang nangaghihintay sa akin ay hindi mangapapahiya.

Pea ʻe hoko ʻae ngaahi tuʻi ko hoʻo ngaahi tamai ke tauhi fānau, pea ko e ngaahi tuʻi fefine ko hoʻo ngaahi fale ke tauhi hoʻo fānau: te nau punou hifo kiate koe ʻaki honau mata ki he kelekele, pea ʻemo ʻae efu ʻo ho vaʻe; pea te ke ʻilo ko au ko Sihova: pea ʻe ʻikai mā ʻakinautolu ʻoku tatali ʻiate au.”

24 Makukuha baga ang huli sa makapangyarihan, o maliligtas ang mga talagang nabihag?

‌ʻE toʻo ʻae koloa kuo vetea mei he mālohi, pe tukuange ʻae pōpula totonu?

25 Nguni't ganito ang sabi ng Panginoon, Pati ng mga bihag ng makapangyarihan ay kukunin, at ang huli ng kakilakilabot ay maliligtas; sapagka't ako'y makikipaglaban sa kaniya na nakikipaglaban sa iyo, at aking ililigtas ang iyong mga anak.

Ka ʻoku pehē ʻe Sihova, “ʻIo ko e ngaahi pōpula ʻoe kakai mālohi ʻe faʻao, pea ʻe tuku atu ʻae koloa kuo vete ʻe he kakai fakamanavahē: koeʻuhi te u fai mo ia ʻoku fai mo koe, pea te u fakamoʻui hoʻo fānau.

26 At aking pakakanin silang nagsisipighati sa iyo ng kanilang sariling laman; at sila'y mangalalango ng kanilang sariling dugo, na gaya ng matamis na alak: at makikilala ng lahat ng tao, na akong Panginoon ay iyong Tagapagligtas, at iyong Manunubos, na Makapangyarihan ng Jacob.

Pea te u fafanga ʻakinautolu ʻoku fakamālohiʻi koe ʻaki honau sino ʻonautolu; pea te nau konā ʻi honau toto, ʻo hangē ha uaine foʻou: pea ʻe ʻilo ʻe he kakai kotoa pē, Ko au ko Sihova ko ho Fakamoʻui, mo ho Huhuʻi, ko e Toko Taha Māfimafi ʻo Sēkope.”