Isaias 20

1 Nang taong dumating si Tartan kay Asdod, nang suguin siya ni Sargon na hari sa Asiria, at siya'y makipaglaban kay Asdod, at sakupin niya;

In the year of the coming in of Tartan to Ashdod, when Sargon king of Asshur sends him, and he fights against Ashdod and captures it,

2 Nang panahong yaon ay nagsalita ang Panginoon sa pamamagitan ni Isaias na anak ni Amoz, na nagsasabi, Ikaw ay yumaon, at kalagin mo ang kayong magaspang sa iyong mga balakang, at maghubad ka ng iyong panyapak sa iyong paa. At ginawa niyang gayon na lumakad na hubad at walang panyapak.

at that time YHWH spoke by the hand of Isaiah son of Amoz, saying, “Go, and you have loosed the sackcloth from off your loins, and you draw your sandal from off your foot,” and he does so, going naked and barefoot.

3 At sinabi ng Panginoon, Kung paanong ang aking lingkod na si Isaias ay lumakad na hubad at walang panyapak na tatlong taon na pinakatanda at pinakakamanghaan sa Egipto at sa Etiopia;

And YHWH says, “As My servant Isaiah has gone naked and barefoot three years, a sign and a wonder for Egypt and for Cush,

4 Gayon ihahatid ng hari sa Asiria ang mga bihag sa Egipto, at ang mga tapon sa Etiopia, bata at matanda, hubad at walang panyapak, at may mga pigi na litaw, sa ikapapahiya ng Egipto.

so the king of Asshur leads the captivity of Egypt, and the expulsion of Cush, young and old, naked and barefoot, with seat uncovered—the nakedness of Egypt;

5 At sila'y manganglulupaypay at mangapapahiya, dahil sa Etiopia na kanilang pagasa at sa Egipto na kanilang kaluwalhatian.

and they have been frightened and ashamed of Cush their confidence, and of Egypt their beauty,

6 At ang nananahan sa baybaying ito ay mangagsasabi sa araw na yaon, Narito, gayon na lamang ang aming pagasa, na aming tinakasan na hiningan ng tulong upang makalaya sa hari sa Asiria: at kami paanong makatatanan?

and the inhabitant of this island has said in that day—Behold, thus [is] our trust, To where we have fled for help, To be delivered from the king of Asshur, And how do we escape—we?”