Mga Hebreo 4
1 Mangatakot nga tayo, yamang may iniwang pangako ng pagpasok sa kaniyang kapahingahan, baka sakaling sinoman sa inyo ay maging tulad sa di nakaabot niyaon.
We must, therefore, be very careful, though there is a promise still standing that we will enter upon God’s rest, that none of you even appear to have missed it.
2 Sapagka't tunay na tayo'y pinangaralan ng mabubuting balita, gaya rin naman nila: nguni't hindi nila pinakinabangan ang salitang napakinggan, dahil sa walang kalakip na pananampalataya ang nangakarinig.
For we have had the good news told us just as they had. But the message which they heard did them no good, since they did not share the faith of those who were attentive to it.
3 Sapagka't tayong nagsisipanampalataya ay nagsisipasok sa kapahingahang yaon; gaya ng sinabi niya, Gaya ng aking isinumpa sa aking kagalitan, Sila'y hindi magsisipasok sa aking kapahingahan: bagama't ang mga gawa ay nangatapos mula nang itatag ang sanglibutan.
Upon that rest we who have believed are now entering. As God has said – “In my wrath I swore – ‘They will never enter upon my rest;’” Although God’s work was finished at the creation of the world;
4 Sapagka't sa isang dako ay sinabi niya ang ganito tungkol sa ikapitong araw, At nagpahinga nang ikapitong araw ang Dios sa lahat ng kaniyang mga gawa;
for, in a passage referring to the seventh day, you will find these words – “God rested on the seventh day after all his work.”
5 At sa dakong ito ay muling sinabi, Sila'y hindi magsisipasok sa aking kapahingahan.
On the other hand, we read in that passage – “They will never enter upon my rest.”
6 Kaya't yamang may natitira pang ibang dapat magsipasok doon, at ang mga pinangaralan nang una ng mabubuting balita ay hindi nangapasok dahil sa pagsuway,
Since, then, there is still a promise that some will enter upon this rest, and since those who were first told the good news did not enter upon it, because of their disbelief,
7 Ay muling nagtangi siya ng isang araw, Ngayon pagkatapos ng ilang panahon na sinabi sa mga awit ni David (ayon sa sinabi na ng una), Ngayon kung marinig ninyo ang kaniyang tinig, Huwag ninyong papagmatigasin ang inyong mga puso.
again God fixed a day. “Today,” he said, speaking after a long interval through the mouth of David, in the passage already quoted – “If today you hear God’s voice harden not your hearts.”
8 Sapagka't kung ibinigay sa kanila ni Josue ang kapahingahan, ay hindi na sana niya sasalitain pagkatapos ang ibang araw.
Now if Joshua had given “rest” to the people, God would not have spoken of another and later day.
9 May natitira pa ngang isang pamamahingang sabbath, ukol sa bayan ng Dios.
There is, then, a Sabbath rest still awaiting God’s people.
10 Sapagka't ang pumasok sa kaniyang kapahingahan ay nagpahinga naman sa kaniyang mga gawa, gaya ng Dios sa kaniyang mga gawa.
For the person who enters upon God’s rest do themselves rest after their work, just as God did.
11 Magsipagsikap nga tayo ng pagpasok sa kapahingahang yaon, upang huwag marapa ang sinoman ayon sa gayong halimbawa ng pagsuway.
Let us, therefore, make every effort to enter upon that rest, so that none of us fall through such disbelief as that of which we have had an example.
12 Sapagka't ang salita ng Dios ay buhay, at mabisa, at matalas kay sa alin mang tabak na may dalawang talim, at bumabaon hanggang sa paghihiwalay ng kaluluwa at espiritu, ng mga kasukasuan at ng utak, at madaling kumilala ng mga pagiisip at mga haka ng puso.
God’s message is a living and active power, sharper than any two-edged sword, piercing its way until it penetrates soul and spirit – not the joints only but the marrow – and detecting the inmost thoughts and purposes of the mind.
13 At walang anomang nilalang na hindi nahahayag sa kaniyang paningin: nguni't ang lahat ng mga bagay ay hubad at hayag sa harapan ng mga mata niyaong ating pagsusulitan.
There is no created thing that can hide itself from the sight of God. Everything is exposed and laid bare before the eyes of him to whom we have to give account.
14 Yaman ngang tayo'y mayroong isang lubhang dakilang saserdote, na pumasok sa kalangitan, si Jesus na Anak ng Dios, ay ingatan nating matibay ang ating pagkakilala.
We have, then, in Jesus, the Son of God, a great high priest who has passed into the highest heaven; let us, therefore, hold fast to the faith which we have professed.
15 Sapagka't tayo'y walang isang dakilang saserdote na hindi maaaring mahabag sa ating kahinaan, kundi isa na tinukso sa lahat ng mga paraan gaya rin naman natin gayon ma'y walang kasalanan.
Our high priest is not one unable to sympathise with our weaknesses, but one who has in every way been tempted, exactly as we have been, but without sinning.
16 Magsilapit nga tayong may pagkakatiwala sa luklukan ng biyaya, upang tayo'y magsipagtamo ng awa, at mangakasumpong ng biyaya upang tumulong sa atin sa panahon ng pangangailangan.
Therefore, let us draw near boldly to the throne of love, to find pity and love for the hour of need.
