Mga Efeso 5
1 Kayo nga'y magsitulad sa Dios, na gaya ng mga anak na minamahal;
Ko ia ke faʻifaʻitaki ʻakimoutolu ki he ʻOtua, ʻo taau mo e fānau ʻofeina;
2 At magsilakad kayo sa pagibig, gaya rin naman ng pagibig ni Cristo sa inyo, at ibinigay dahil sa atin ang kaniyang sarili, na hain at handog sa Dios upang maging samyo ng masarap na amoy.
Pea ʻaʻeva ʻi he ʻofa, ʻo hangē ko e ʻofeina ʻakitautolu ʻe Kalaisi, ʻo ne foaki ia koeʻuhi ko kitautolu ko e hifo mo e feilaulau ki he ʻOtua ko e meʻa namu kakala.
3 Nguni't ang pakikiapid, at ang lahat ng karumihan, o kasakiman, ay huwag man lamang masambit sa inyo, gaya ng nararapat sa mga banal;
Ka ko e feʻauaki, mo e ʻuli kotoa pē, mo e manumanu, ke ʻoua naʻa lea tuʻo taha ki ai ʻiate kimoutolu, ʻo hangē ko ia ʻoku taau mo e kāinga māʻoniʻoni;
4 O ang karumihan man, o mga mangmang na pananalita, o ang mga pagbibiro, na di nangararapat: kundi kayo'y magpasalamat.
Pea ko e fakalielia, mo e talanoa launoa, mo e fiengutuhua, ʻaia ʻoku ʻikai lelei: kae lelei lahi ʻae fakafetaʻi.
5 Sapagka't talastas ninyong lubos, na sinomang mapakiapid, o mahalay, o masakim, na isang mapagsamba sa mga diosdiosan, ay walang anomang mamanahin sa kaharian ni Cristo at ng Dios.
He ʻoku mou ʻilo eni, ʻoku ʻikai ha feʻauaki, pe ha taha ʻuli, pe ha tangata manumanu, ʻaia ko e tauhi tamapua, te ne maʻu ha tofiʻa ʻi he puleʻanga ʻo Kalaisi mo e ʻOtua.
6 Huwag kayong madaya ng sinoman ng mga salitang walang kabuluhan: sapagka't dahil sa mga bagay na ito'y dumarating ang galit ng Dios sa mga anak ng pagsuway.
ʻOua naʻa kākaaʻi ʻakimoutolu ʻe ha tokotaha ʻaki ʻae ngaahi lea launoa: he koeʻuhi ko e ngaahi meʻa ni ʻoku hoko ai ʻae houhau ʻoe ʻOtua ki he fānau talangataʻa.
7 Huwag kayong makibahagi sa kanila;
Ko ia ke ʻoua naʻa mou kau fakataha mo kinautolu.
8 Sapagka't noong panahon kayo'y kadiliman, datapuwa't ngayon kayo'y kaliwanagan sa Panginoon: magsilakad kayong gaya ng mga anak ng kaliwanagan:
He naʻa mou fakapoʻuli ʻi muʻa, ka kuo mou māmangia eni ʻi he ʻEiki: mou ʻaʻeva ʻo taau mo e fānau ʻoe maama:
9 (Sapagka't ang bunga ng kaliwanagan ay nabubuo ng kabutihan at katuwiran at katotohanan),
(He ko e fua ʻoe Laumālie ʻoku ʻi he ngaahi angalelei kotoa pē mo e māʻoniʻoni mo e moʻoni: )
10 Na inyong pinatutunayan ang kinalulugdan ng Panginoon;
ʻO ʻilo ai ʻaia ʻoku lelei ki he ʻEiki.
11 At huwag kayong makibahagi sa mga walang mapapakinabang na gawa ng kadiliman, kundi bagkus inyong sawatain;
Pea ʻoua naʻa mou kau ʻi he ngaahi ngāue taʻefua ʻoe fakapoʻuli, ka mou valokiʻi muʻa ia.
12 Sapagka't ang mga bagay na ginagawa nila sa lihim ay mahalay na salitain man lamang.
He ko e meʻa fakamā ke lea ki he ngaahi meʻa ʻoku fai ʻekinautolu ʻi he fufū.
13 Datapuwa't ang lahat ng mga bagay pagka sawata ay itinatanyag ng kaliwanagan: sapagka't ang lahat ng mga bagay na itinatanyag ay kaliwanagan.
Ka ko e ngaahi meʻa kotoa pē kuo hā kuo fakahā ia ʻe he maama: he ko ia kotoa pē ʻoku fakahā, ko e maama ia.
14 Kaya sinasabi niya, Gumising kang natutulog, at magbangon ka sa gitna ng mga patay, at liliwanagan ka ni Cristo.
Ko ia ʻoku pehē ʻe ia, “ʻĀ, ʻa koe ʻoku mohe, pea tuʻu hake mei he mate, pea ʻe foaki ʻe Kalaisi ʻae maama kiate koe.”
15 Mangagingat nga kayong lubos kung paano kayo lumalakad, huwag gaya ng mga mangmang, kundi gaya ng marurunong;
Ko ia mou vakai ke mou ʻaʻeva fakaʻehiʻehi, ʻikai hangē ko e kau vale, kae hangē ko e poto,
16 Na inyong samantalahin ang panahon, sapagka't ang mga araw ay masasama.
ʻO ngāueʻaki ʻae kuonga ke lelei, koeʻuhi ʻoku kovi ʻae ngaahi ʻaho.
17 Kaya huwag kayong maging mga mangmang, kundi unawain ninyo kung ano ang kalooban ng Panginoon.
Ko ia ke ʻoua naʻa mou taʻepoto, ka mou ʻilo pe ko e hā ʻae finangalo ʻoe ʻEiki.
18 At huwag kayong magsipaglasing ng alak na kinaroroonan ng kaguluhan, kundi kayo'y mangapuspos ng Espiritu;
Pea ʻoua naʻa konā ʻi he uaine, ʻaia ʻoku tupu ai ʻae fakalielia; ka ke fonu ʻakimoutolu ʻi he Laumālie;
19 Na kayo'y mangagusapan ng mga salmo at mga himno at mga awit na ukol sa espiritu, na nangagaawitan at nangagpupuri sa inyong mga puso sa Panginoon;
ʻO fealēleaʻaki ʻakimoutolu ʻi he ngaahi saame, mo e himi, mo e hiva fakalaumālie, ʻo hiva ke ʻai ʻae mālie ʻi homou loto ki he ʻEiki;
20 Na kayo'y laging magpasalamat sa lahat ng mga bagay sa pangalan ng ating Panginoong Jesucristo sa Dios na ating Ama;
ʻO ʻatu ʻae fakafetaʻi maʻuaipē ʻi he ngaahi meʻa kotoa pē ki he ʻOtua ko e Tamai ʻi he huafa ʻo hotau ʻEiki ko Sisu Kalaisi;
21 Na pasakop kayo sa isa't isa sa takot kay Cristo.
ʻO fefakavaivaiʻaki ʻakimoutolu kiate kimoutolu ʻi he manavahē ki he ʻOtua.
22 Mga babae, pasakop kayo sa inyo-inyong sariling asawa, na gaya ng sa Panginoon.
ʻAe kau fefine, mou fakavaivai ʻakimoutolu ki homou husepāniti ʻomoutolu, ʻo hangē ki he ʻEiki.
23 Sapagka't ang lalake ay pangulo ng kaniyang asawa, gaya naman ni Cristo na pangulo ng iglesia, na siya rin ang tagapagligtas ng katawan.
He ko e ʻulu ʻoe fefine ʻae husepāniti, ʻio, ʻo hangē ko e ʻulu ʻa Kalaisi ki he siasi: pea ko e fakamoʻui ia ʻoe sino.
24 Datapuwa't kung paanong ang iglesia ay nasasakop ni Cristo, ay gayon din naman ang mga babae ay pasakop sa kani-kaniyang asawa sa lahat ng mga bagay.
Ko ia ʻo hangē ʻoku anganofo ʻae siasi kia Kalaisi, ke pehē ʻae kau fefine ki honau husepāniti ʻonautolu ʻi he meʻa kotoa pē.
25 Mga lalake, ibigin ninyo ang inyo-inyong asawa, gaya naman ni Cristo na umibig sa iglesia, at ibinigay ang kaniyang sarili dahil sa kaniya;
ʻAe kau tangata, mou ʻofa ki homou uaifi, ʻo hangē ko e ʻofa ʻa Kalaisi ki he siasi, ʻo ne foaki ia koeʻuhi ko ia;
26 Upang kaniyang pakabanalin ito, na nilinis sa pamamagitan ng paghuhugas ng tubig na may salita,
Koeʻuhi ke ne fakatapui mo fakamaʻa ia ʻi he fufulu ʻoe vai ʻi he folofola,
27 Upang ang iglesia ay maiharap sa kaniyang sarili na maluwalhati, na walang dungis o kulubot o anomang gayong bagay; kundi ito'y nararapat maging banal at walang kapintasan.
Koeʻuhi ke ne ʻatu ia kiate ia ko e siasi kuo teunga lahi, pea ʻikai hano ʻila, pe ha feʻufeʻu, pe ha meʻa pehē ʻe taha; ka koeʻuhi ke māʻoniʻoni pea taʻehanomele.
28 Gayon din naman nararapat ibigin ng mga lalake ang kani-kaniyang sariling asawa, na gaya ng kanilang sariling mga katawan. Ang umiibig sa kaniyang sariling asawa ay umiibig sa kaniyang sarili:
ʻOku totonu ke ʻofa ʻae kau tangata ki honau uaifi ʻo hangē ko honau sino ʻonautolu, Ko ia ʻoku ʻofa ki hono uaifi, ʻoku ʻofa ia kiate ia.
29 Sapagka't walang sinoman na napoot kailan man sa kaniyang sariling katawan; kundi kinakandili at minamahal, gaya naman ni Cristo sa iglesia;
He ʻoku teʻeki ha tangata ʻe fehiʻa ki hono sino ʻoʻona; ka ʻoku fafanga ʻo fakamoʻui ia, ʻo hangē ko e ʻEiki ki he siasi:
30 Sapagka't tayo ay mga sangkap ng kaniyang katawan.
He ko e ngaahi kupu ʻakitautolu ʻo hono sino, ʻo hono kakano, mo hono hui.
31 Dahil dito'y iiwan ng lalake ang kaniyang ama at ina, at makikisama sa kaniyang asawa; at ang dalawa ay magiging isang laman.
“Ko e meʻa ni ʻe tukuange ai ʻe he tangata ʻa ʻene tamai mo ʻene faʻē, pea hoko ia ki hono uaifi, pea ʻe kakano taha pe ʻakinaua.”
32 Ang hiwagang ito ay dakila: datapuwa't sinasalita ko ang tungkol kay Cristo at tungkol sa iglesia.
Ko e meʻa fakalilolilo lahi eni: ka ʻoku kau ʻeku lea kia Kalaisi mo e siasi.
33 Gayon man ay umibig naman ang bawa't isa sa inyo sa kani-kaniyang sariling asawa gaya ng sa kaniyang sarili; at ang babae ay gumalang sa kaniyang asawa.
Ka mou taki taha ʻofa ʻae tangata ki hono uaifi ʻo hangē pe ko ia; pea ke fakaʻapaʻapa ʻae fefine foki ki hono husepāniti.
