< 1 Mga Tesalonica 2 >

1 Kaya nga nalalaman ninyo rin, mga kapatid, na ang aming pagkapasok sa inyo, ay hindi nawalan ng kabuluhan:
For you yourselves know, brothers, that our coming to you was not useless.
2 Kundi palibhasa'y nagsipagbata kami nang una at inalipusta, gaya ng inyong nalalaman, sa Filipos, ay nangagkaroon kami ng kalakasan ng loob dahil sa ating Dios upang salitain sa inyo ang evangelio ng Dios sa gitna ng maraming kaligaligan.
You know that we previously suffered and were shamefully treated at Philippi. We were bold in our God to speak to you the gospel of God in much struggling.
3 Sapagka't ang aming iniaaral ay hindi sa kamalian, ni sa karumihan, ni sa pagdaraya.
For our exhortation was not from error, nor from impurity, nor from deceit.
4 Kundi kung paanong kami'y minarapat ng Dios upang pagkatiwalaan kami ng evangelio, ay gayon namin sinasalita; hindi gaya ng nangagbibigay lugod sa mga tao, kundi sa Dios na sumusubok ng aming mga puso.
Instead, just as we have been approved by God to be trusted with the gospel, so we speak. We speak, not to please men, but to please God. He is the one who examines our hearts.
5 Sapagka't hindi kami nasusumpungang nagsisigamit kailan man ng mga salitang paimbabaw, gaya ng nalalaman ninyo, ni ng balabal man ng kasakiman, saksi ang Dios;
For we never used words of flattery, as you know, nor as an excuse to cover up greed— God is our witness.
6 Ni nagsihanap man sa mga tao ng kapurihan, ni sa inyo man, ni sa mga iba man, nang maaaring magsigamit kami ng kapamahalaan gaya ng mga apostol ni Cristo.
Nor did we seek glory from people, either from you or from others. We could have claimed privileges as apostles of Christ.
7 Kundi kami ay nangagpapakalumanay sa gitna ninyo, na gaya ng isang sisiwa pagka inaamoamo ang kaniyang sariling mga anak:
Instead, we were as gentle among you as a mother comforting her own children.
8 Gayon din kami, palibhasa'y may magiliw na pagibig sa inyo, ay kinalugdan naming kayo'y bahaginan, hindi lamang ng evangelio ng Dios, kundi naman ng aming sariling mga kaluluwa, sapagka't kayo'y naging lalong mahal sa amin.
In this way we had affection for you. We were pleased to share with you not only the gospel of God but also our own lives. For you had become very dear to us.
9 Sapagka't inaalaala ninyo, mga kapatid, ang aming pagpapagal at pagdaramdam: amin ngang ipinangaral ang evangelio ng Dios na kami ay gumagawa gabi't araw, upang huwag kaming maging isang pasanin sa kanino man sa inyo.
For you remember, brothers, our labor and toil. Night and day we were working so that we might not weigh down any of you. During that time, we preached to you the gospel of God.
10 Kayo'y mga saksi, at ang Dios man, kung gaanong pagkabanal at pagkamatuwid at pagkawalang kapintasan ang inugali namin sa inyong nagsisisampalataya:
You are witnesses, and God also, how holy, righteous, and blameless was our behavior toward you who believe.
11 Gaya ng inyong nalalaman kung ano ang inugali namin sa bawa't isa sa inyo, na gaya ng isang ama sa kaniyang sariling mga anak, na kayo'y inaaralan, at pinalalakas ang loob ninyo, at nagpapatotoo,
In the same way you know how we dealt with each one of you as a father deals with his own children.
12 Upang kayo'y magsilakad ng nararapat sa Dios, na siyang tumawag sa inyo sa kaniyang sariling kaharian at kaluwalhatian.
We were begging you and encouraging and urging you to walk in a manner that is worthy of God, who calls you into his own kingdom and glory.
13 At dahil naman dito kami ay nangagpapasalamat na walang patid sa Dios, na nang inyong tanggapin sa amin ang salita na ipinangaral, sa makatuwid baga'y ang salita ng Dios, ay inyong tinanggap na hindi gaya ng salita ng mga tao, kundi, ayon sa katotohanan, na salita ng Dios, na gumagawa naman sa inyo na nagsisisampalataya.
For this reason we also thank God constantly. For when you received from us God's message that you heard, you accepted it not as the word of man. Instead, you received it as it truly is, the word of God. It is this word that is also at work among you who believe.
14 Sapagka't kayo, mga kapatid, ay nagsitulad sa mga iglesia ng Dios na nasa Judea kay Cristo Jesus: sapagka't nagsipagbata naman kayo sa inyong sariling mga kababayan, gaya naman nila sa mga Judio;
For you, brothers, became imitators of the churches of God that are in Judea in Christ Jesus. For you also suffered the same things from your own countrymen, as they did from the Jews.
15 Na nagsipatay sa Panginoong Jesus, at gayon din sa mga propeta, at kami ay kanilang pinalayas, at di nangagbibigay lugod sa Dios, at laban sa lahat ng mga tao;
It was the Jews who killed both the Lord Jesus and the prophets. It was the Jews who drove us out. They do not please God. Instead, they are hostile to all people.
16 Na pinagbabawalan kaming makipagusap sa mga Gentil upang mangaligtas ang mga ito; upang kanilang paramihing lagi ang kanilang mga kasalanan: nguni't dumating sa kanila ang kagalitan, hanggang sa katapusan.
They forbid us to speak to the Gentiles for them to be saved. The result is that they always fill up their own sins. Wrath must come on them in the end.
17 Nguni't kami, mga kapatid, na nangahiwalay sa inyong sangdaling panahon, sa katawan hindi sa puso, ay nangagsisikap na lubha, upang makita ang inyong mukha na may dakilang pagnanais:
We were separated from you, brothers, for a short time, in person not in heart. We were especially eager, with great desire, to see your face.
18 Sapagka't nangagnasa kaming pumariyan sa inyo, akong si Pablo, na minsan at muli; at hinadlangan kami ni Satanas.
For we wished to come to you—I, Paul, wished to come to you once and again—but Satan stopped us.
19 Sapagka't ano ang aming pagasa, o katuwaan, o putong, na ipinagmamapuri? Hindi baga kayo rin sa harapan ng ating Panginoong Jesucristo sa kaniyang pagparito?
For what is our hope, or joy, or crown of pride in front of our Lord Jesus at his coming? Is it not you just as much as others?
20 Sapagka't kayo ang aming kaluwalhatian at aming katuwaan.
For you are our glory and our joy.

< 1 Mga Tesalonica 2 >