Psaltaren 78

1 En sång av Asaf. Lyssna, mitt folk, till min undervisning; böjen edra öron till min muns ord.

Instruo de Asaf. Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

2 Jag vill öppna min mun till lärorikt tal, uppenbara förborgade ting ifrån fordom.

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

3 Vad vi hava hört och känna, och vad våra fäder hava förtäljt för oss,

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

4 det vilja vi icke dölja för deras barn; för ett kommande släkte vilja vi förtälja HERRENS lov och hans makt och de under han har gjort.

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

5 Ty han upprättade ett vittnesbörd i Jakob och stiftade en lag i Israel; han påbjöd den för våra fäder, och de skulle kungöra den för sina barn.

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

6 Så skulle det bliva kunnigt för ett kommande släkte, för barn som en gång skulle födas, och dessa skulle stå upp och förtälja det för sina barn.

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

7 Då skulle de sätta sitt hopp till Gud och icke förgäta Guds verk, utan taga hans bud i akt.

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

8 Och de skulle icke bliva, såsom deras fäder, ett gensträvigt och upproriskt släkte, ett släkte som icke höll sitt hjärta ståndaktigt, och vars ande icke var trofast mot Gud.

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

9 Efraims barn, välbeväpnade bågskyttar, vände om på stridens dag.

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

10 De höllo icke Guds förbund, och efter hans lag ville de ej vandra.

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

11 De glömde hans gärningar och de under han hade låtit dem se.

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

12 Ja, inför deras fäder hade han gjort under, i Egyptens land, på Soans mark.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

13 Han klöv havet och lät dem gå därigenom och lät vattnet stå såsom en hög.

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

14 Han ledde dem om dagen med molnskyn, och hela natten med eldens sken.

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

15 Han klöv sönder klippor i öknen och gav dem rikligen att dricka, såsom ur väldiga hav.

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

16 Rinnande bäckar lät han framgå ur klippan och vatten flyta ned såsom strömmar.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

17 Likväl syndade de allt framgent mot honom och voro gensträviga mot den Högste, i öknen.

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

18 De frestade Gud i sina hjärtan, i det de begärde mat för sin lystnad.

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

19 Och de talade mot Gud, de sade: "Kan väl Gud duka ett bord i öknen?

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

20 Se, visst slog han klippan, så att vatten flödade och bäckar strömmade fram, men kan han ock giva bröd eller skaffa kött åt sitt folk?"

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

21 Så förgrymmades då HERREN, när han hörde det; och eld upptändes i Jakob, jag, vrede kom över Israel,

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

22 eftersom de icke trodde på Gud och ej förtröstade på hans frälsning.

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

23 Och han gav befallning åt skyarna i höjden och öppnade himmelens dörrar;

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

24 han lät manna regna över dem till föda, och korn från himmelen gav han dem.

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

25 Änglabröd fingo människor äta; han sände dem mat till fyllest.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

26 Han lät östanvinden fara ut på himmelen, och genom sin makt förde han sunnanvinden fram.

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

27 Och han lät kött regna över dem såsom stoft, bevingade fåglar såsom havets sand;

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

28 han lät det falla ned i sitt läger, runt omkring sin boning.

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

29 Då åto de och blevo övermätta; han lät dem få vad de hade lystnad efter.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

30 Men ännu hade de icke stillat sin lystnad, ännu var maten i deras mun,

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

31 då kom Guds vrede över dem; han sände död bland deras ypperste och slog ned Israels unga män.

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

32 Likväl syndade de alltjämt och trodde icke på hans under.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

33 Då lät han deras dagar försvinna i förgängelse och deras år i plötslig undergång.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

34 När han dräpte folket, frågade de efter honom och vände om och sökte Gud.

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

35 De tänkte då på att Gud var deras klippa, och att Gud den Högste var deras förlossare;

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

36 och de talade inställsamt för honom med sin mun och skrymtade för honom med sin tunga.

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

37 Men deras hjärtan höllo sig icke ståndaktigt vid honom, och de voro icke trogna i hans förbund.

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

38 Dock, han är barmhärtig, han förlåter missgärning, och han vill icke fördärva. Därför avvände han ofta sin vrede och lät ej hela sin förtörnelse bryta fram.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

39 Ty han tänkte därpå att de voro kött, en vind som far bort och icke kommer åter.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

40 Huru ofta voro de ej gensträviga mot honom i öknen och bedrövade honom i ödemarken!

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

41 Ja, de frestade Gud allt framgent och förtörnade Israels Helige.

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

42 De betänkte icke vad hans hand hade uträttat på den tid då han förlossade dem från ovännen,

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

43 då han gjorde sina tecken i Egypten och sina under på Soans mark.

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

44 Där förvandlade han deras strömmar till blod, så att de ej kunde dricka ur sina rinnande vatten;

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

45 han sände bland dem flugsvärmar, som åto dem, och paddor, som voro dem till fördärv.

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

46 Han gav deras gröda åt gräsmaskar och deras arbetes frukt åt gräshoppor;

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

47 han slog deras vinträd med hagel och deras fikonträd med hagelstenar;

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

48 han gav deras husdjur till pris åt hagel och deras boskap åt ljungeldar.

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

49 Han sände över dem sin vredes glöd, förgrymmelse och ogunst och nöd, en skara av olycksänglar.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

50 Han gav fritt lopp åt sin vrede; han skonade icke deras själ från döden, utan gav deras liv till pris åt pesten.

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

51 Och han slog allt förstfött i Egypten, kraftens förstling i Hams hyddor.

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

52 Och han lät sitt folk bryta upp såsom en fårhjord och förde dem såsom en boskapshjord genom öknen.

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

53 Han ledde dem säkert, så att de icke behövde frukta; men deras fiender övertäcktes av havet.

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

54 Och han lät dem komma till sitt heliga land, till det berg som hans högra hand hade förvärvat.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

55 Han förjagade hedningarna för dem och gav dem deras land till arvslott och lät Israels stammar bo i deras hyddor.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

56 Men i sin gensträvighet frestade de Gud den Högste och höllo icke hans vittnesbörd;

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

57 de veko trolöst tillbaka, de såsom deras fäder, de vände om, lika en båge som sviker.

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

58 De förtörnade honom med sina offerhöjder och retade honom genom sina beläten.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

59 Gud förnam det och vart förgrymmad och förkastade Israel med harm.

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

60 Och han försköt sin boning i Silo, det tält han hade slagit upp bland människorna;

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

61 han gav sin makt i fångenskap och sin ära i fiendehand.

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

62 Ja, han gav sitt folk till pris åt svärdet, och på sin arvedel förgrymmades han.

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

63 Deras unga män förtärdes av eld, och deras jungfrur blevo utan brudsång.

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

64 Deras präster föllo för svärd, och inga änkor kunde hålla klagogråt.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

65 Då vaknade Herren såsom ur en sömn, han reste sig, lik en hjälte som hade legat dövad av vin.

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

66 Och han slog sina ovänner tillbaka, evig smälek lät han komma över dem.

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

67 Han förkastade ock Josefs hydda och utvalde icke Efraims stam.

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

68 Men han utvalde Juda stam, Sions berg, som han älskade.

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

69 Och han byggde sin helgedom hög såsom himmelen, fast såsom jorden, som han har grundat för evigt.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

70 Och han utvalde sin tjänare David och tog honom ifrån fårhjordens fållor.

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

71 Ja, ifrån fåren hämtade han honom och satte honom till en herde för Jakob, sitt folk, och för Israel, sin arvedel.

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

72 Och han var deras herde med redligt hjärta och ledde dem med förståndig hand.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.