Psaltaren 44
1 För sångmästaren; av Koras söner; en sång. Gud, med våra öron hava vi hört, våra fäder hava förtäljt därom för oss: om den gärning du gjorde i deras dagar, i forntidens dagar.
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.
2 Det var du som med din hand utrotade hedningarna, men planterade dem; du fördärvade andra folk, men dem lät du utbreda sig.
Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.
3 Ty icke med sitt svärd intogo de landet, och deras egen arm gav dem icke seger, utan din högra hand och din arm och ditt ansiktes ljus, ty du hade behag till dem.
Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.
4 Du, densamme, är min konung, o Gud; så tillsäg nu Jakob seger.
Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.
5 Med din hjälp kunna vi stöta ned våra ovänner och i ditt namn förtrampa våra motståndare.
Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.
6 Ty icke på min båge förlitar jag mig, och mitt svärd kan icke giva mig seger;
Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;
7 nej, du giver oss seger över våra ovänner, och dem som hata oss låter du komma på skam.
Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.
8 Gud lova vi alltid, och ditt namn prisa vi evinnerligen. (Sela)
Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)
9 Och dock har du nu förkastat oss och låtit oss varda till blygd, och du drager icke ut med våra härar.
Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.
10 Du låter oss vika tillbaka för ovånnen, och de som hata oss taga sig byte.
Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.
11 Du låter oss bliva uppätna såsom får, och bland hedningarna han du förstrött oss.
Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.
12 Du säljer ditt folk för ett ringa pris, stor är icke den vinst du har gjort därpå.
Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.
13 Du låter oss bliva till smälek för våra grannar, till spott och hån för dem som bo omkring oss.
Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.
14 Du gör oss till ett ordspråk bland hedningarna, du låter folken skaka huvudet åt oss.
Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.
15 Hela dagen är min smälek inför mig, och blygsel höljer mitt ansikte,
Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.
16 när jag hör smädarens och lastarens tal, när jag ser fienden och den hämndgirige.
Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.
17 Allt detta har kommit över oss, och vi hava dock icke förgätit dig, ej heller svikit ditt förbund.
To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.
18 Våra hjärtan avföllo icke, och våra steg veko ej av ifrån din väg,
Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,
19 så att du därför har krossat oss i schakalers land och övertäckt oss med dödsskugga.
Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 Om vi hade förgätit vår Guds namn och uträckt våra händer till en främmande gud,
Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,
21 månne icke Gud skulle hava utrannsakat det, han som känner hjärtats lönnligheter?
Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.
22 Nej, för din skull varda vi dödade hela dagen och bliva aktade såsom slaktfår.
Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.
23 Vakna upp; varför sover du, Herre? Vakna, förkasta oss icke för alltid.
Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Varför döljer du ditt ansikte och förgäter vårt lidande och trångmål?
Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?
25 Se, vår själ är nedböjd i stoftet, vår kropp ligger nedtryckt till jorden.
Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.
26 Stå upp till vår hjälp, och förlossa oss för din nåds skull.
Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.
