Psaltaren 38

1 En psalm av David; till åminnelse. HERRE, straffa mig icke i din förtörnelse, och tukta mig icke i din vrede.

Psalm Dawidowy ku przypominaniu. Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

2 Ty dina pilar hava träffat mig, och din hand drabbar mig.

Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

3 Det finnes intet helt på min kropp för din vredes skull, intet helbrägda i mina ben för min synds skull.

Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.

4 Ty mina missgärningar gå mig över huvudet; såsom en svår börda äro de mig för tunga.

Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

5 Mina sår stinka och flyta för min dårskaps skull.

Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.

6 Jag går krokig och mycket lutande; hela dagen går jag sörjande.

Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.

7 Ty mina länder äro fulla av brand, och intet helt finnes på min kropp.

Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.

8 Jag är vanmäktig och illa sönderslagen; jag klagar för mitt hjärtas jämmers skull.

Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.

9 Herre, du känner all min trängtan, och min suckan är dig icke fördold.

Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.

10 Mitt hjärta slår häftigt, min kraft har övergivit mig; mina ögons ljus, också det är borta.

Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.

11 Mina vänner och fränder hålla sig fjärran ifrån min plåga, och mina närmaste hava ställt sig långt ifrån.

Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.

12 Snaror lägga de ut, som stå efter mitt liv, och de som söka min ofärd tala vad fördärvligt är; på svek tänka de hela dagen.

I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.

13 Men jag är lik en döv, som intet hör, och lik en stum, som icke upplåter sin mun;

Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.

14 ja, jag är lik en man som intet hör, och som icke har något gensvar i sin mun.

I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.

15 Se, på dig, HERRE, hoppas jag; du skall svara, Herre, min Gud.

Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!

16 Ty jag fruktar att de annars få glädja sig över mig, att de skola förhäva sig över mig, när min fot vacklar.

Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.

17 Ty jag är nära att falla, och min plåga är alltid inför mig;

Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.

18 ja, jag måste bekänna min missgärning, och jag sörjer över min synd.

Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.

19 Men mina fiender få leva och äro mäktiga, och många äro de som hata mig utan sak,

Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:

20 de som löna gott med ont, och som stå mig emot, därför att jag far efter det goda.

A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.

21 Övergiv mig icke, HERRE; min Gud, var icke långt ifrån mig.

Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.

22 Skynda till min hjälp, Herre, du min frälsning.

Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!