Psaltaren 2

1 Varför larma hedningarna och tänka folken fåfänglighet?

Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?

2 Jordens konungar resa sig upp, och furstarna rådslå med varandra, mot HERREN och hans smorde:

Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.

3 "Låt oss slita sönder deras bojor och kasta deras band ifrån oss."

Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».

4 Han som bor i himmelen ler, HERREN bespottar dem.

Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.

5 Då talar han till dem i sin vrede, och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.

6 "Jag själv har insatt min konung på Sion, mitt heliga berg."

O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».

7 Jag vill förtälja om vad beslutet är; HERREN sade till mig: "Du är min son, jag har i dag fött dig.

Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.

8 Begär av mig, så skall jag giva dig hedningarna till arvedel och jordens ändar till egendom.

Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.

9 Du skall sönderslå dem med järnspira, såsom lerkärl skall du krossa dem."

Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».

10 Så kommen nu till förstånd, I konungar; låten varna eder, I domare på jorden.

İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!

11 Tjänen HERREN med fruktan, och fröjden eder med bävan.

Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.

12 Hyllen sonen, så att han icke vredgas och I förgåns på eder väg; ty snart kunde hans vrede upptändas. Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.

Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!