Psaltaren 132
1 En vallfartssång. Tänk, HERRE, David till godo, på allt vad han fick lida,
Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
2 han som svor HERREN en ed och gjorde ett löfte åt den Starke i Jakob;
Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
3 "Jag skall icke gå in i den hydda där jag bor, ej heller bestiga mitt viloläger,
Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
4 jag skall icke unna mina ögon sömn eller mina ögonlock slummer,
I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
5 förrän jag har funnit en plats åt HERREN, en boning åt den Starke i Jakob."
Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
6 Ja, vi hörde därom i Efrata, vi förnummo det i skogsbygden.
Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 Låtom oss gå in i hans boning, tillbedja vid hans fotapall.
Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
8 Stå upp, HERRE, och kom till din vilostad, du och din makts ark.
Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
9 Dina präster vare klädda i rättfärdighet, och dina fromma juble.
Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
10 För din tjänare Davids skull må du icke visa tillbaka din smorde.
Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
11 HERREN har svurit David en osviklig ed, som han icke skall rygga: "Av ditt livs frukt skall jag sätta konungar på din tron.
Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
12 Om dina barn hålla mitt förbund och hålla mitt vittnesbörd, som jag skall lära dem, så skola ock deras barn till evig tid få sitta på din tron.
Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
13 Ty HERREN har utvalt Sion, där vill han hava sin boning.
Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
14 Detta är min vilostad till evig tid; här skall jag bo, ty till detta ställe har jag lust.
Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
15 Dess förråd skall jag rikligen välsigna, åt dess fattiga skall jag giva bröd till fyllest.
Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
16 Dess präster skall jag kläda i frälsning, och dess fromma skola jubla högt.
Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
17 Där skall jag låta ett horn skjuta upp åt David; där har jag rett till en lampa åt min smorde.
Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
18 Hans fiender skall jag kläda i skam, men på honom skall hans krona glänsa."
Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.
