Psaltaren 132
1 En vallfartssång. Tänk, HERRE, David till godo, på allt vad han fick lida,
Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
2 han som svor HERREN en ed och gjorde ett löfte åt den Starke i Jakob;
Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
3 "Jag skall icke gå in i den hydda där jag bor, ej heller bestiga mitt viloläger,
Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
4 jag skall icke unna mina ögon sömn eller mina ögonlock slummer,
Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
5 förrän jag har funnit en plats åt HERREN, en boning åt den Starke i Jakob."
Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
6 Ja, vi hörde därom i Efrata, vi förnummo det i skogsbygden.
Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
7 Låtom oss gå in i hans boning, tillbedja vid hans fotapall.
Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
8 Stå upp, HERRE, och kom till din vilostad, du och din makts ark.
Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
9 Dina präster vare klädda i rättfärdighet, och dina fromma juble.
Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
10 För din tjänare Davids skull må du icke visa tillbaka din smorde.
Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
11 HERREN har svurit David en osviklig ed, som han icke skall rygga: "Av ditt livs frukt skall jag sätta konungar på din tron.
En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
12 Om dina barn hålla mitt förbund och hålla mitt vittnesbörd, som jag skall lära dem, så skola ock deras barn till evig tid få sitta på din tron.
En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
13 Ty HERREN har utvalt Sion, där vill han hava sin boning.
Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
14 Detta är min vilostad till evig tid; här skall jag bo, ty till detta ställe har jag lust.
"Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
15 Dess förråd skall jag rikligen välsigna, åt dess fattiga skall jag giva bröd till fyllest.
Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
16 Dess präster skall jag kläda i frälsning, och dess fromma skola jubla högt.
Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
17 Där skall jag låta ett horn skjuta upp åt David; där har jag rett till en lampa åt min smorde.
Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
18 Hans fiender skall jag kläda i skam, men på honom skall hans krona glänsa."
Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
