Psaltaren 129

1 En vallfartssång. Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom -- så säge Israel --

Ziyarət nəğməsi. Qoy İsrail söyləsin: «Mənə gəncliyimdən bəri əzab verdilər.

2 mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom, dock blevo de mig ej övermäktiga.

Bəli, gəncliyimdən bəri mənə əzab verdilər, Lakin məğlub edə bilmədilər.

3 På min rygg hava plöjare plöjt och dragit upp långa fåror.

Elə bil kürəyimdə kotan sürüblər, Qamçılarla bədənimə uzun-uzun şırım çəkiblər.

4 Men HERREN är rättfärdig och har huggit av de ogudaktigas band.

Rəbb isə adildir, Pislərin buxovlarını qırdı».

5 De skola komma på skam och vika tillbaka, så många som hata Sion.

Siona nifrət bəsləyənlərin hamısı Qoy xəcalət içində geri qovulsun!

6 De skola bliva lika gräs på taken, som vissnar, förrän det har vuxit upp;

Qoy cücərmədən solsunlar, Damda bitən ot kimi olsunlar!

7 ingen skördeman fyller därmed sin hand, ingen kärvbindare sin famn,

O, biçinçinin ovcunu, Dərz bağlayanın qucağını doldurmaz!

8 och de som gå där fram kunna icke säga: "HERRENS välsignelse vare över eder! Vi välsigna eder i HERRENS namn."

Yoldan keçən onlara belə deməz: «Rəbb sizə xeyir-dua versin, Sizə Rəbbin ismi ilə alqış olsun!»