Psaltaren 126

1 En vallfartssång. När HERREN åter upprättade Sion, då voro vi såsom drömmande.

He waiata; he pikitanga. I ta Ihowa whakahokinga mai i nga pononga o Hiona i rite matou ki te hunga e moehewa ana.

2 Då blev vår mun uppfylld med löje och vår tunga med jubel; då sade man bland hedningarna: "HERREN har gjort stora ting med dem."

Katahi to matou mangai ka ki i te kata, to matou arero hoki i te waiata: katahi ka korerotia i roto i nga tauiwi, He nui nga mahi a Ihowa ki a ratou.

3 Ja, HERREN hade gjort stora ting med oss; däröver voro vi glada.

He mea nunui a Ihowa i mea ai mo tatou, a e koa ana tatou.

4 HERRE, upprätta oss igen, såsom du återför bäckarna i Sydlandet.

E Ihowa, whakahokia matou i te whakarau: kia pera me nga awa o te tonga.

5 De som så med tårar skola skörda med jubel.

Ko te hunga e rui ana i runga i te roimata, ka kokoti i runga i te hari.

6 De gå åstad gråtande och bära sitt utsäde; de komma åter med jubel och bära sina kärvar.

Ahakoa haere tangi atu ia me te kawe i ana purapura hei whakatokanga; tera ia e haere hari mai ano me te mau mai i ana paihere.