Psaltaren 122

1 En vallfartssång; av David. Jag gladdes, när man sade till mig: "Vi skola gå till HERRENS hus."

Ako'y natutuwa nang kanilang sabihin sa akin, tayo'y magsiparoon sa bahay ng Panginoon.

2 Våra fötter fingo träda in i dina portar, Jerusalem,

Ang mga paa natin ay nagsisitayo sa loob ng iyong mga pintuang-bayan, Oh Jerusalem;

3 Jerusalem, du nyuppbyggda stad, där hus sluter sig väl till hus,

Jerusalem, na natayo na parang bayang siksikan:

4 dit stammarna draga upp, HERRENS stammar, efter lagen för Israel, till att prisa HERRENS namn.

Na inaahon ng mga lipi, sa makatuwid baga'y ng mga lipi ng Panginoon, na pinaka patotoo sa Israel, upang magpasalamat sa pangalan ng Panginoon.

5 Ty där äro ställda domarstolar, stolar för Davids hus.

Sapagka't doo'y nalagay ang mga luklukan na ukol sa kahatulan, ang mga luklukan ng sangbahayan ni David.

6 Önsken Jerusalem frid; ja, dem gånge väl, som älska dig.

Idalangin ninyo ang kapayapaan ng Jerusalem: sila'y magsisiginhawa na nagsisiibig sa iyo.

7 Frid vare inom dina murar, välgång i dina palats!

Kapayapaan nawa ang sumaloob ng inyong mga kuta, at kaginhawahan sa loob ng iyong mga palasio.

8 För mina bröders och vänners skull vill jag tillsäga dig frid.

Dahil sa aking mga kapatid at aking mga kasama, aking sasabihin ngayon, kapayapaan ang sumaiyong loob.

9 För HERRENS, vår Guds, hus' skull vill jag söka din välfärd.

Dahil sa bahay ng Panginoon nating Dios. Hahanapin ko ang iyong buti.