Psaltaren 122

1 En vallfartssång; av David. Jag gladdes, när man sade till mig: "Vi skola gå till HERRENS hus."

Nalipay ako pag-ayo sa dihang miingon (sila) kanako, “Mangadto kita sa balay ni Yahweh.”

2 Våra fötter fingo träda in i dina portar, Jerusalem,

Jerusalem, ang among mga tiil nagtindog diha sa imong mga ganghaan!

3 Jerusalem, du nyuppbyggda stad, där hus sluter sig väl till hus,

Jerusalem, ang usa ka siyudad nga maayong pagkatukod!

4 dit stammarna draga upp, HERRENS stammar, efter lagen för Israel, till att prisa HERRENS namn.

Motungas ang kabanayan didto sa Jerusalem—ang kabanayan ni Yahweh—ingon nga pagpamatuod alang sa Israel, aron makapasalamat sa ngalan ni Yahweh.

5 Ty där äro ställda domarstolar, stolar för Davids hus.

Atua didto nahimutang ang mga trono sa paghukom, ang trono sa balay ni David.

6 Önsken Jerusalem frid; ja, dem gånge väl, som älska dig.

Pag-ampo alang sa kalinaw sa Jerusalem! “Hinaot nga kadtong nahigugma kanimo adunay kalinaw.

7 Frid vare inom dina murar, välgång i dina palats!

Hinaot nga adunay kalinaw diha sa mga paril nga maoy nagpanalipod kanimo, ug hinaot nga aduna silay kalinaw diha sa imong mga kota.”

8 För mina bröders och vänners skull vill jag tillsäga dig frid.

Alang sa kaayohan sa akong mga kaigsoonan ug sa akong mga higala ako moingon, “Hinaot nga adunay kalinaw diha kanimo.”

9 För HERRENS, vår Guds, hus' skull vill jag söka din välfärd.

Alang sa kaayohan sa balay ni Yahweh nga atong Dios, mangita ako ug kaayohan alang kanimo.