< Psaltaren 121 >

1 En vallfartssång. Jag lyfter mina ögon upp till bergen: varifrån skall min hjälp komma?
سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]۱
2 Min hjälp kommer från HERREN, som har gjort himmel och jord.
اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.۲
3 Icke skall han låta din fot vackla, icke slumrar han som bevarar dig!
او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.۳
4 Nej, han som bevarar Israel, han slumrar icke, han sover icke.
اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.۴
5 HERREN är den som bevarar dig, HERREN är ditt skygd på din högra sida.
خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.۵
6 Solen skall icke skada dig om dagen, ej heller månen om natten.
آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.۶
7 HERREN skall bevara dig för allt ont, han skall bevara din själ.
خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.۷
8 HERREN skall bevara din utgång och din ingång, från nu och till evig tid.
خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.۸

< Psaltaren 121 >