Psaltaren 120

1 En vallfartssång. Jag ropar till HERREN i min nöd, och han svarar mig.

۱ سرود درجات نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود.

2 HERRE, rädda min själ från lögnaktiga läppar, från en falsk tunga.

۲ ‌ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله گر.

3 Varmed bliver du lönad, både nu och allt framgent, du falska tunga?

۳ چه چیز به تو داده شود و چه چیز بر توافزوده گردد، ای زبان حیله گر؟

4 Jo, med en våldsverkares skarpa pilar och med glödande ginstkol.

۴ تیرهای تیزجباران با اخگرهای طاق!

5 Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land och bo ibland Kedars hyddor!

۵ وای بر من که در ماشک ماوا گزیده‌ام و در خیمه های قیدار ساکن شده‌ام.

6 Länge nog har min själ måst bo ibland dem som hata friden.

۶ چه طویل شدسکونت جان من با کسی‌که سلامتی را دشمن می‌دارد.

7 Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord, äro de redo till strid.

۷ من از اهل سلامتی هستم، لیکن چون سخن می‌گویم، ایشان آماده جنگ می‌باشند.