< Psaltaren 106 >

1 Halleluja! Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.
سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی.
2 Vem kan uttala HERRENS väldiga gärningar och förkunna allt hans lov?
کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟
3 Saliga äro de som akta på vad rätt är, de som alltid öva rättfärdighet.
خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند.
4 Tänk på mig, HERRE, efter din nåd mot ditt folk, besök mig med din frälsning,
ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم.
5 så att jag med lust får se dina utvaldas lycka, glädja mig med ditt folks glädje, berömma mig med din arvedel.
6 Vi hava syndat likasom våra fäder, vi hava gjort illa, vi hava varit ogudaktiga.
ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم.
7 Våra fäder i Egypten aktade icke på dina under; de tänkte icke på dina många nådegärningar, utan voro gensträviga vid havet, invid Röda havet.
اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند.
8 Men han frälste dem för sitt namns skull, för att göra sin makt kunnig.
اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی.
9 Han näpste Röda havet, så att det blev torrt, och förde dem genom djupen såsom genom en öken.
دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند.
10 Han frälste dem från deras motståndares hand och förlossade dem ifrån fiendens hand.
آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی.
11 Vattnet övertäckte deras ovänner; icke en enda av dem blev kvar.
همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند.
12 Då trodde de på hans ord, då sjöngo de hans lov.
آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند.
13 Men snart glömde de hans gärningar, de förbidade icke hans råd.
ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند.
14 De grepos av lystnad i öknen och frestade Gud i ödemarken.
آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند.
15 Då gav han dem vad de begärde, men sände tärande sjukdom över dem.
خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت.
16 Och de upptändes av avund mot Mose i lägret, mot Aron, HERRENS helige.
بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند.
17 Men jorden öppnade sig och uppslukade Datan och övertäckte Abirams hop.
آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد،
18 Och eld begynte brinna i deras hop, en låga brände upp de ogudaktiga.
و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید.
19 De gjorde en kalv vid Horeb och tillbådo ett gjutet beläte;
بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند.
20 sin ära bytte de bort mot bilden av en oxe, som äter gräs.
آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند.
21 De glömde Gud, sin frälsare, som hade gjort så stora ting i Egypten,
آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند.
22 så underbara verk i Hams land, så fruktansvärda gärningar vid Röda havet.
23 Då hotade han att förgöra dem; men Mose, den man som han hade utvalt, trädde fram såsom medlare inför honom till att avvända hans vrede, så att den icke skulle fördärva.
آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد.
24 De föraktade det ljuvliga landet och trodde icke på hans ord.
بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند.
25 De knorrade i sina tält och lyssnade icke till HERRENS röst.
آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند.
26 Då lyfte han upp sin hand mot dem och svor att slå ned dem i öknen,
از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند،
27 att slå ned deras barn ibland hedningarna och förströ dem i länderna.
و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد.
28 Och de slöto sig till Baal-Peor och åto det som var offrat åt döda.
بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند.
29 De förtörnade Gud med sina gärningar, och en hemsökelse bröt in över dem.
با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد.
30 Men Pinehas trädde fram och skipade rätt, och så upphörde hemsökelsen;
آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید.
31 det vart honom räknat till rättfärdighet från släkte till släkte, för evig tid.
این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد.
32 De förtörnade honom ock vid Meribas vatten, och det gick Mose illa för deras skull.
بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد.
33 Ty de voro gensträviga mot hans Ande, och han talade obetänksamt med sina läppar.
زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند.
34 De förgjorde icke de folk om vilka HERREN hade givit dem befallning,
آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند،
35 utan beblandade sig med hedningarna och lärde sig deras gärningar.
بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند.
36 De tjänade deras avgudar, och dessa blevo dem till en snara.
بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند.
37 Och de offrade sina söner och döttrar till offer åt onda andar.
اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند.
38 Ja, de utgöto oskyldigt blod, sina söners och döttrars blod och offrade dessa åt Kanaans avgudar; och landet vart ohelgat genom blodskulder.
خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند.
39 Så blevo de orena genom sina gärningar och betedde sig trolöst i sina verk.
با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند.
40 Då upptändes HERRENS vrede mot hans folk, och hans arvedel blev honom en styggelse.
بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید.
41 Och han gav dem i hedningars hand, så att de som hatade dem fingo råda över dem.
آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند.
42 Deras fiender trängde dem, och de blevo kuvade under deras hand.
دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند.
43 Många gånger räddade han dem, men de voro gensträviga i sin egenvilja och förgingos så genom sin missgärning.
خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند.
44 Men han såg till dem i deras nöd, när han hörde deras rop.
با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود.
45 Och han tänkte, dem till fromma, på sitt förbund och ömkade sig efter sin stora nåd.
او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد.
46 Och han lät dem finna barmhärtighet inför alla dem som hade fört dem i fångenskap.
او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند.
47 Fräls oss, HERRE, vår Gud, och församla oss från hedningarna, så att vi få prisa ditt heliga namn och berömma oss av ditt lov. ----
ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم.
48 Lovad vare HERREN, Israels Gud, från evighet till evighet! Och allt folket säge: "Amen, Halleluja!" Femte boken
متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند!

< Psaltaren 106 >