Psaltaren 105
1 Tacken HERREN, åkallen hans namn, gören hans gärningar kunniga bland folken.
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
2 Sjungen till hans ära, lovsägen honom, talen om alla hans under.
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
3 Berömmen eder av hans heliga namn; glädje sig av hjärtat de som söka HERREN.
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
4 Frågen efter HERREN och hans makt, söken hans ansikte beständigt.
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 Tänken på de underbara verk som han har gjort, på hans under och hans muns domar,
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
6 I Abrahams, hans tjänares, säd, I Jakobs barn, hans utvalda.
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
7 Han är HERREN, vår Gud; över hela jorden gå hans domar.
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
8 Han tänker evinnerligen på sitt förbund, intill tusen släkten på vad han har stadgat,
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
9 på det förbund han slöt med Abraham och på sin ed till Isak.
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
10 Han fastställde det för Jakob till en stadga, för Israel till ett evigt förbund;
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
11 han sade: "Åt dig vill jag giva Kanaans land, det skall bliva eder arvedels lott."
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
12 Då voro de ännu en liten hop, de voro ringa och främlingar därinne.
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
13 Och de vandrade åstad ifrån folk till folk, ifrån ett rike bort till ett annat.
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
14 Han tillstadde ingen att göra dem skada, han straffade konungar för deras skull:
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
15 "Kommen icke vid mina smorda, och gören ej mina profeter något ont."
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
16 Och när han bjöd hungersnöd komma över landet och fördärvade allt deras livsuppehälle,
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
17 då sände han åstad en man framför dem: Josef blev såld till träl.
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
18 Man slog hans fötter i bojor, i järn fick han ligga fjättrad,
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
19 till den tid då hans ord uppfylldes, då HERRENS tal bevisade hans oskuld.
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
20 Då sände konungen och lät släppa honom lös, folkens behärskare gav honom fri.
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
21 Han satte honom till herre över sitt hus, till att råda över all hans egendom;
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
22 han skulle binda hans furstar efter sin vilja och lära hans äldste vishet.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
23 Och Israel kom till Egypten, Jakob blev en gäst i Hams land.
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
24 Och HERREN gjorde sitt folk mycket fruktsamt och mäktigare än dess ovänner voro,
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
25 de vilkas hjärtan han vände till att hata hans folk, till att lägga onda råd mot hans tjänare.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
26 Han sände Mose, sin tjänare, och Aron, som han hade utvalt.
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
27 De gjorde hans tecken ibland dem och under i Hams land.
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
28 Han sände mörker och lät allt bliva mörkt; och de stodo icke emot hans ord.
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
29 Han förvandlade deras vatten till blod och lät så deras fiskar dö.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
30 Deras land kom att vimla av paddor, ända in i deras konungars kamrar.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
31 Han bjöd, och flugsvärmar kommo, mygg i hela deras land.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
32 Han gav dem hagel för regn, eldslågor sände han i deras land.
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
33 Och han slog deras vinträd och fikonträd och bröt sönder träden i deras land.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
34 Han bjöd, och gräshoppor kommo, och gräsmaskar i tallös mängd.
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
35 De åto upp alla örter i deras land, de åto upp frukten på deras mark.
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
36 Och han slog allt förstfött i deras land, förstlingen av all deras kraft.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
37 Så förde han dem ut, med silver och guld, och i hans stammar var ingen som stapplade.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
38 Egyptierna gladde sig, när de drogo ut; ty förskräckelse för Israel hade fallit över dem.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
39 Han bredde ut ett moln till skygd, och en eld för att lysa om natten.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
40 De begärde, då lät han vaktlar komma, och med bröd från himmelen mättade han dem.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
41 Han öppnade klippan, och vatten flödade; det gick genom öknen såsom en ström.
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
42 Ty han tänkte på sitt heliga ord, på sin tjänare Abraham.
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
43 Så förde han ut sitt folk med fröjd, med jubel dem som han hade utvalt.
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
44 Han gav åt dem hedningarnas länder, och folkens förvärv fingo de till besittning,
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
45 för att de skulle hålla hans stadgar och taga hans lagar i akt. Halleluja!
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
