Ordspråksboken 5
1 Min son, akta på min vishet, böj ditt öra till mitt förstånd,
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 så att du bevarar eftertänksamhet och låter dina läppar taga kunskap i akt.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Se, av honung drypa en trolös kvinnas läppar, och halare än olja är hennes mun.
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 Men på sistone bliver hon bitter såsom malört och skarp såsom ett tveeggat svärd.
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 Livets väg vill hon ej akta på; hennes stigar äro villostigar, fastän hon ej vet det.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 Så hören mig nu, I barn, och viken icke ifrån min muns tal.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Låt din väg vara fjärran ifrån henne, och nalkas icke dörren till hennes hus.
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 Må du ej åt andra få offra din ära, ej dina år åt en som hämnas grymt;
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 må icke främmande få mätta sig av ditt gods och dina mödors frukt komma i en annans hus,
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 så att du själv på sistone måste sucka, när ditt hull och ditt kött är förtärt.
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 och säga: "Huru kunde jag så hata tuktan, huru kunde mitt hjärta så förakta tillrättavisning!
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 Varför lyssnade jag icke till mina lärares röst, och böjde icke mitt öra till dem som ville undervisa mig?
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 Föga fattas nu att jag har drabbats av allt vad ont är, mitt i församling och menighet.
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Drick vatten ur din egen brunn det vatten som rinner ur din egen källa.
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 Icke vill du att dina flöden skola strömma ut på gatan, dina vattenbäckar på torgen?
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Nej, dig allena må de tillhöra, och ingen främmande jämte dig.
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Din brunn må vara välsignad, och av din ungdoms hustru må du hämta din glädje;
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 hon, den älskliga hinden, den täcka gasellen, hennes barm förnöje dig alltid, i hennes kärlek finne du ständig din lust.
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 Min son, icke skall du hava din lust i en främmande kvinna? Icke skall du sluta din nästas hustru i din famn?
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Se, för HERRENS ögon ligga var människas vägar blottade, och på alla hennes stigar giver han akt.
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 Den ogudaktige fångas av sina egna missgärningar och fastnar i sin egen synds snaror.
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 Han måste dö, därför att han icke lät tukta sig; ja, genom sin stora dårskap kommer han på fall.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
