Ordspråksboken 26
1 Såsom snö icke hör till sommaren och regn icke till skördetiden, så höves det ej heller att dåren får ära.
Als sneeuw bij zomer, en regen bij oogst: Zo slecht past eerbetoon bij een dwaas.
2 Såsom sparven far sin kos, och såsom svalan flyger bort, så far en oförtjänt förbannelse förbi.
Als een vogel, die fladdert, en een zwaluw, die vliegt: Zo is een onverdiende verwensing; zij treft geen doel.
3 Piskan för hästen, betslet för åsnan och riset för dårarnas rygg!
Voor het paard een zweep, voor den ezel een toom, Voor de rug der dwazen een stok.
4 Svara icke dåren efter hans oförnuft, så att du icke själv bliver honom lik.
Antwoord een dwaas niet naar zijn dwaasheid, Anders mocht ge zelf eens op hem lijken.
5 Svara dåren efter hans oförnuft, för att han icke må tycka sig vara vis.
Antwoord een dwaas naar zijn dwaasheid, Anders denkt hij nog, dat hij wijs is
6 Den som sänder bud med en dåre, han hugger själv av sig fötterna, och får olycka till dryck.
Men snijdt zich de voeten af en mishandelt zichzelf, Wie een dwaas een boodschap laat doen.
7 Lika den lames ben, som hänga kraftlösa ned, äro ordspråk i dårars mun.
Voor een lamme hebben zijn benen geen nut; Zo is het met een spreuk in de mond van dwazen.
8 Såsom att binda slungstenen fast vid slungan, så är det att giva ära åt en dåre.
Als iemand, die een kei bij een edelsteen legt, Is hij, die eerbetoon schenkt aan een dwaas
9 Såsom när en törntagg kommer i en drucken mans hand, så är det med ordspråk i dårars mun.
Als een doornstok in de hand van een dronkaard, Is een spreuk in de mond van dwazen.
10 En mästare gör själv allt, men dåren lejer, och lejer vem som kommer.
Als een schutter, die alle voorbijgangers verwondt, Is hij, die een dwaas en een dronkaard in dienst neemt.
11 Lik en hund som vänder åter till i sina spyor dåre som på nytt begynner sitt oförnuft.
Als een hond, die naar zijn braaksel terugkeert, Is een dwaas, die zijn dwaasheid herhaalt.
12 Ser du en man som tycker sig själv vara vis, det är mer hopp om en dåre än om honom.
Als ge iemand ziet, die meent dat hij wijs is: Dan is er meer hoop voor een dwaas dan voor hem.
13 Den late säger: "Ett vilddjur är på vägen, ja, ett lejon är på gatorna.
De luiaard zegt: "Er loopt een wild beest op de weg, Er is een leeuw in de straten!"
14 Dörren vänder sig på sitt gångjärn, och den late vänder sig i sin säng.
Zoals een deur draait op haar hengsels, Zo draait een luiaard zich om in zijn bed.
15 Den late sticker sin hand i fatet, men finner det mödosamt att föra den åter till munnen.
Al heeft een luiaard zijn hand in de schotel gestoken, Hij is nog te traag, om haar naar de mond te brengen.
16 Den late tycker sig vara vis, mer än sju som giva förståndiga svar.
Een luiaard denkt, dat hij wijzer is Dan zeven mensen, die verstandige antwoorden geven.
17 Lik en som griper en hund i öronen är den som förivrar sig vid andras kiv, där han går fram.
Als iemand, die een hond bij zijn staart pakt, Is hij, die zich bemoeit met een twist, die hem niet raakt.
18 Lik en rasande, som slungar ut brandpilar och skjuter och dödar,
Als iemand, die als een dolleman Dodelijke fakkels en pijlen wegslingert,
19 är en man som bedrager sin nästa och sedan säger: "Jag gjorde det ju på skämt."
Zo is de man, die zijn naaste bedriegt, En dan zegt: Ik deed het maar voor de grap!
20 När veden tager slut, slocknar elden. och när örontasslaren är borta, stillas trätan.
Bij gebrek aan hout gaat het vuur uit; Waar geen lastertong is, bedaart de twist.
21 Såsom glöd kommer av kol, och eld av ved, så upptändes kiv av en trätgirig man.
Een blaasbalg bij gloeiende kolen, en hout op het vuur: Zo is een twistziek mens bij het ruziestoken.
22 Örontasslarens ord äro såsom läckerbitar och tränga ned till hjärtats innandömen.
De woorden van een lastertong zijn als lekkernijen, Ze glijden af naar het diepst van de maag.
23 Såsom silverglasering på ett söndrigt lerkärl äro kärleksglödande läppar, där hjärtat är ondskefullt.
Als een aarden pot, met zilverglazuur overtrokken, Zijn vleiende woorden, als het hart ze niet meent.
24 En fiende förställer sig i sitt tal, men i sitt hjärta bär han på svek.
De vijand veinst met zijn lippen, Maar innerlijk bergt hij bedrog.
25 Om han gör sin röst ljuvlig, så tro honom dock icke, ty sjufaldig styggelse är i hans hjärta.
Al spreekt hij vriendelijk, vertrouw hem niet; Want zeven gruwelen zijn in zijn hart.
26 Hatet brukar list att fördölja sig med, men den hatfulles ondska varder dock uppenbar i församlingen.
Al weet iemand zijn haat bedriegelijk te verbergen, Zijn slechtheid komt in de vergadering aan het licht.
27 Den som gräver en grop, han faller själv däri, och den som vältrar upp en sten, på honom rullar den tillbaka.
Wie een kuil graaft, valt er zelf in; Wie een steen voortwentelt, op hem rolt die terug.
28 En lögnaktig tunga hatar dem hon har krossat, och en hal mun kommer fall åstad.
Een leugentong haat oprechtheid, Een gladde tong verwekt onrust.
