Klagovisorna 5
1 Tänk, HERRE, på vad som har vederfarits oss skåda ned och se till vår smälek.
Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
2 Vår arvedel har kommit i främlingars ägo, våra hus i utlänningars.
Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
3 Vi hava blivit värnlösa, vi hava ingen fader; våra mödrar äro såsom änkor.
Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
4 Vattnet som tillhör oss få vi dricka allenast för penningar; vår egen ved måste vi betala.
Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
5 Våra förföljare äro oss på halsen; huru trötta vi än äro, unnas oss dock ingen vila.
Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
6 Vi hava måst giva oss under Egypten, under Assyrien, för att få bröd till att mätta oss med.
Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
7 Våra fäder hava syndat, de äro icke mer, vi måste bära deras missgärningar.
Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
8 Trälar få råda över oss; ingen finnes, som rycker oss ur deras våld.
Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
9 Med fara för vårt liv hämta vi vårt bröd, bärga det undan öknens svärd.
Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
10 Vår hud är glödande såsom en ugn, för brännande hungers skull.
Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
11 Kvinnorna kränkte man i Sion, jungfrurna i Juda städer.
Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
12 Furstarna blevo upphängda av deras händer, för de äldste visade de ingen försyn.
Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
13 Ynglingarna måste bära på kvarnstenar, och gossarna dignade under vedbördor.
Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
14 De gamla sitta icke mer i porten, de unga hava upphört med sitt strängaspel.
Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
15 Våra hjärtan hava icke mer någon fröjd i sorgelåt är vår dans förvandlad.
Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
16 Kronan har fallit ifrån vårt huvud; ve oss, att vi syndade så!
Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
17 Därför hava ock våra hjärtan blivit sjuka, därför äro våra ögon förmörkade,
Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
18 för Sions bergs skull, som nu ligger öde, så att rävarna ströva omkring därpå.
Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
19 Du, HERRE, tronar evinnerligen; din tron består från släkte till släkte.
Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
20 Varför vill du för alltid förgäta oss, förkasta oss för beständigt?
Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
21 Tag oss åter till dig, HERRE, så att vi få vända åter; förnya våra dagar, så att de bliva såsom fordom.
Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
22 Eller har du alldeles förkastat oss? Förtörnas du på oss så övermåttan?
Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
