Klagovisorna 3
1 Jag är en man som har prövat elände under hans vredes ris.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 Mig har han fört och låtit vandra genom mörker och genom ljus.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 Ja, mot mig vänder han sin hand beständigt, åter och åter.
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 Han har uppfrätt mitt kött och min hud, han har krossat benen i mig.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 Han har kringskansat och omvärvt mig med gift och vedermöda.
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 I mörker har han lagt mig såsom de längesedan döda.
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 Han har kringmurat mig, så att jag ej kommer ut, han har lagt på mig tunga fjättrar.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 Huru jag än klagar och ropar, tillstoppar han öronen för min bön.
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 Med huggen sten har han murat för mina vägar, mina stigar har han gjort svåra.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 En lurande björn är han mot mig, ett lejon som ligger i försåt.
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 Han förde mig på villoväg och rev mig i stycken, förödelse lät han gå över mig.
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 Han spände sin båge och satte mig upp till ett mål för sin pil.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 Ja, pilar från sitt koger sände han in i mina njurar.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Jag blev ett åtlöje för hela mitt folk en visa för dem hela dagen.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Han mättade mig med bittra örter, han gav mig malört att dricka.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 Han lät mina tänder bita sönder sig på stenar, han höljde mig med aska.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 Ja, du förkastade min själ och tog bort min frid; jag visste ej mer vad lycka var.
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 Jag sade: "Det är ute med min livskraft och med mitt hopp till HERREN."
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Tänk på mitt elände och min husvillhet, på malörten och giftet!
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 Stadigt tänker min själ därpå och är bedrövad i mig.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Men detta vill jag besinna, och därför skall jag hoppas:
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 HERRENS nåd är det att det icke är ute med oss, ty det är icke slut med hans barmhärtighet.
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 Den är var morgon ny, ja, stor är din trofasthet.
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 HERREN är min del, det säger min själ mig; därför vill jag hoppas på honom.
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 HERREN är god mot dem som förbida honom, mot den själ som söker honom.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 Det är gott att hoppas i stillhet på hjälp från HERREN.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 Det är gott för en man att han får bära ett ok i sin ungdom.
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 Må han sitta ensam och tyst, när ett sådant pålägges honom.
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 Må han sänka sin mun i stoftet; kanhända finnes ännu hopp.
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Må han vända kinden till åt den som slår honom och låta mätta sig med smälek.
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Ty Herren förkastar icke för evig tid;
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 utan om han har bedrövat, så förbarmar han sig igen, efter sin stora nåd.
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Ty icke av villigt hjärta plågar han människors barn och vållar dem bedrövelse.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 Att man krossar under sina fötter alla fångar i landet,
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 att man vränger en mans rätt inför den Högstes ansikte,
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 att man gör orätt mot en människa i någon hennes sak, skulle Herren icke se det?
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Vem sade, och det vart, om det ej var Herren som bjöd?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 Kommer icke från den Högstes mun både ont och gott?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 Varför knorrar då en människa här i livet, varför en man, om han drabbas av sin synd?
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 Låtom oss rannsaka våra vägar och pröva dem och omvända oss till HERREN.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Låtom oss upplyfta våra hjärtan, såväl som våra händer, till Gud i himmelen.
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 Vi hava varit avfälliga och gensträviga, och du har icke förlåtit det.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Du har höljt dig i vrede och förföljt oss, du har dräpt utan förskoning.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Du har höljt dig i moln, så att ingen bön har nått fram.
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 Ja, orena och föraktade låter du oss stå mitt ibland folken.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Alla våra fiender spärra upp munnen emot oss.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 Faror och fallgropar möta oss fördärv och skada.
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 Vattenbäckar rinna ned från mitt öga för dottern mitt folks skada.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 Mitt öga flödar utan uppehåll och förtröttas icke,
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 till dess att HERREN blickar ned från himmelen och ser härtill.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 Mitt öga vållar mig plåga för alla min stads döttrars skull.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Jag bliver ivrigt jagad såsom en fågel av dem som utan sak äro mina fiender.
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 De vilja förgöra mitt liv här i djupet, de kasta stenar på mig.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Vatten strömma över mitt huvud, jag säger: "Det är ute med mig."
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 Jag åkallar ditt namn, o HERRE, har underst i djupet.
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Du hör min röst; tillslut icke ditt öra, bered mig lindring, då jag nu ropar.
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Ja, du nalkas mig, när jag åkallar dig; du säger: "Frukta icke."
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 Du utför, Herre, min själs sak, du förlossar mitt liv.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 Du ser, HERRE, den orätt mig vederfares; skaffa mig rätt.
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 Du ser all deras hämndgirighet, alla deras anslag mot mig.
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Du hör deras smädelser, HERRE, alla deras anslag mot mig.
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 Vad mina motståndare tala och tänka ut är beständigt riktat mot mig.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Akta på huru de hava mig till sin visa, evad de sitta eller stå upp.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 Du skall giva dem vedergällning, HERRE, efter deras händers verk.
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 Du skall lägga ett täckelse över deras hjärtan; din förbannelse skall komma över dem.
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 Du skall förfölja dem i vrede och förgöra dem, så att de ej bestå under HERRENS himmel.
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
