Job 41
1 Kan du draga upp Leviatan med krok och med en metrev betvinga hans tunga?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Kan du sätta en sävhank i hans nos eller borra en hake genom hans käft?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Menar du att han skall slösa på dig många böner eller tala till dig med mjuka ord?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Att han skall vilja sluta fördrag med dig, så att du finge honom till din träl för alltid?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Kan du hava honom till leksak såsom en fågel och sätta honom i band åt dina tärnor?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 Pläga fiskarlag köpslå om honom och stycka ut hans kropp mellan krämare?
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Kan du skjuta hans hud full med spjut och hans huvud med fiskharpuner?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Ja, försök att bära hand på honom du skall minnas den striden och skall ej föra så mer.
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Nej, den sådant vågar, hans hopp bliver sviket, han fälles till marken redan vid hans åsyn.
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 Så oförvägen är ingen, att han törs reta denne. Vem vågar då sätta sig upp mot mig själv?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 Vem har först givit mig något, som jag alltså bör betala igen? Mitt är ju allt vad som finnes under himmelen.
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 Jag vill ej höra upp att tala om hans lemmar, om huru väldig han är, och huru härligt han är danad.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Vem mäktar rycka av honom hans pansar? Vem vågar sig in mellan hans käkars par?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Hans gaps dörrar, vem vill öppna dem? Runtom hans tänder bor ju förskräckelse.
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 Stolta sitta på honom sköldarnas rader; hopslutna äro de med fast försegling.
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 Tätt fogar sig den ena intill den andra, icke en vindfläkt tränger in mellan dem.
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 Var och en håller ihop med den nästa, de gripa in i varandra och skiljas ej åt.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 När han fnyser, strålar det av ljus; hans blickar äro såsom morgonrodnadens ögonbryn.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Bloss fara ut ur hans gap, eldgnistor springa fram därur.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Från hans näsborrar utgår rök såsom ur en sjudande panna på bränslet.
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 Hans andedräkt framgnistrar eldkol, och lågor bryta fram ur hans gap.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 På hans hals har kraften sin boning, och framför honom stapplar försagdhet.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 Själva det veka på hans buk är ett stadigt fogverk, det sitter orubbligt, såsom gjutet på honom.
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 Hans hjärta är fast såsom sten, fast såsom bottenstenen i kvarnen.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 När han reser sig, bäva hjältar, av ångest mista de all sans.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 Angripes han med ett svärd, så håller det ej stånd, ej heller spjut eller pil eller pansar.
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 Han aktar järn såsom halm och koppar såsom murket trä.
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 Bågskott skrämma honom ej bort, slungstenar förvandlas för honom till strå;
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 ja, stridsklubbor aktar han såsom strå, han ler åt rasslet av lansar.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 På sin buk bär han skarpa eggar, spår såsom av en tröskvagn ristar han i dyn.
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 Han gör djupet sjudande som en gryta, likt en salvokokares kittel förvandlar han vattnet.
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 Bakom honom strålar vägen av ljus, djupet synes bära silverhår.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 Ja, på jorden finnes intet som är honom likt, otillgänglig för fruktan skapades han.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 På allt vad högt är ser han med förakt, konung är han över alla stolta vilddjur.
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
