Job 28
1 Silvret har ju sin gruva, sin fyndort har guldet, som man renar;
He rua hoki to te hiriwa e puta mai ai, he wahi ano to te koura e whakarewaina ai.
2 järn hämtas upp ur jorden, och stenar smältas till koppar.
He mea tango mai te rino no roto i te whenua; no te kamaka te parahi, he mea whakarewa.
3 Man sätter då gränser för mörkret, och rannsakar ned till yttersta djupet,
E whakatakotoria ana e te tangata he mutunga mai mo te pouri, e rapua ana e ia ki te tino tutukitanga atu nga kohatu o te pouri, o te atarangi o te mate.
4 Där spränger man schakt långt under markens bebyggare, där färdas man förgäten djupt under vandrarens fot, där hänger man svävande, fjärran ifrån människor.
E pakaruhia mai ana e ia he rua i ko ake o nga nohoanga tangata; kua wareware ratou i te waewae e haere ana; he tawhiti i te tangata to ratou tarenga, e piu atu ana, e piu ana mai.
5 Ovan ur jorden uppväxer bröd, men därnere omvälves den såsom av eld.
Ko te whenua, e puta mai ana he taro i roto i a ia: a e hurihia ake ana a raro iho ano he ahi.
6 Där, bland dess stenar, har safiren sitt fäste, guldmalm hämtar man ock där.
Hei wahi mo nga hapira ona kohatu, he puehu koura ano tona.
7 Stigen ditned är ej känd av örnen, och falkens öga har ej utspanat den;
He ara tena kahore i mohiotia e te manu, kiano i kitea e te kanohi o te whatura.
8 den har ej blivit trampad av stolta vilddjur, intet lejon har gått därfram.
Kahore nga kirehe whakahi kia takahi i taua ara kahore hoki a reira kia haerea e te raiona tutu.
9 Ja, där bär man hand på hårda stenen; bergen omvälvas ända ifrån rötterna.
E pa atu ana tona ringa ki te kiripaka; hurihia ake e ia nga take o nga maunga.
10 In i klipporna bryter man sig gångar, där ögat får se allt vad härligt är.
E tapahia ana e ia he awa i roto i nga kamaka, a e kite ana tona kanohi i nga mea utu nui katoa.
11 Vattenådror täppas till och hindras att gråta. Så dragas dolda skatter fram i ljuset.
E herea ana e ia nga awa kei maturuturu; e whakaputa mai ana hoki i nga mea ngaro ki te marama.
12 Men visheten, var finnes hon, och var har förståndet sin boning?
E kitea ia ki hea te whakaaro nui? kei hea hoki te wahi o te mohio?
13 Priset för henne känner ingen människa; hon står ej att finna i de levandes land.
E kore te tangata e mohio ki tona utu, e kore ano taua hanga e kitea ki te whenua o te ora.
14 Djupet säger: "Hon är icke här", och havet säger: "Hos mig är hon icke."
E ki ake ana te rire, Kahore i ahau; e ki mai ana hoki te moana, Kahore i ahau.
15 Hon köper icke för ädlaste metall, med silver gäldas ej hennes värde.
E kore e hokona ki te koura, e kore ano hoki e taea te pauna te hiriwa hei utu mona.
16 Hon väges icke upp med guld från Ofir, ej med dyrbar onyx och safir.
E kore e taea te whakarite ki te koura o Opira, ki te onika utu nui, ki te hapira.
17 Guld och glas kunna ej liknas vid henne; hon får ej i byte mot gyllene klenoder.
E kore e rite te koura, te kohatu piata ki a ia: e kore e hokona ki nga oko koura parakore.
18 Koraller och kristall må icke ens nämnas; svårare är förvärva vishet än pärlor.
E kore e whakahuatia te kaoa, nga peara ranei; hira ake hoki te utu o te whakaaro nui i to te rupi.
19 Etiopisk topas kan ej liknas vid henne; hon väges icke upp med renaste guld.
E kore te topaha o Etiopia e rite ki a ia, e kore e tau te koura parakore hei utu.
20 Ja, visheten, varifrån kommer väl hon, och var har förståndet sin boning?
Ka haere mai ra i hea te whakaaro nui? Kei hea te wahi o te matau?
21 Förborgad är hon för alla levandes ögon, för himmelens fåglar är hon fördold;
He mea huna atu na hoki i nga kanohi o nga mea ora katoa, ngaro rawa i nga manu o te rangi.
22 avgrunden och döden giva till känna; "Blott hörsägner om henne förnummo våra öron."
E ki ake ana te whakangaromanga raua ko te mate, i hakiri o maua taringa ki tona rongo.
23 Gud, han är den som känner vägen till henne, han är den som vet var hon har sin boning.
E mohio ana te Atua ki tona ara, kua kite ano ia i tona wahi.
24 Ty han förmår skåda till jordens ändar, allt vad som finnes under himmelen ser han.
E titiro ana hoki ia ki nga pito o te whenua, e kite ana ia i nga mea i raro i te rangi, a puta noa;
25 När han mätte ut åt vinden dess styrka och avvägde vattnen efter mått,
E mea ana i te whakataimaha mo te hau; ae, e mehua ana ia i nga wai ki te mehua.
26 när han stadgade en lag för regnet och en väg för tordönets stråle,
I a ia e whakatakoto ana i te tikanga mo te ua, i te huarahi mo te uira o te whatitiri,
27 då såg han och uppenbarade henne, då lät han henne stå fram, då utforskade han henne.
Ka kitea e ia i reira, a whakapuakina mai ana; i whakaukia e ia, a ata rapua ana e ia.
28 Och till människorna sade han så: "Se Herrens fruktan, det är vishet, och att fly det onda är förstånd."
A ka mea ia ki te tangata, Na, ko te wehi ki te Ariki, ko te whakaaro nui tena; a ko te mawehe atu i te kino, koia te matauranga.
