2 Samuelsboken 22
1 Och David talade till HERREN denna sångs ord, när HERREN hade räddat honom från alla hans fienders hand och från Sauls hand.
Ook heeft David tot Jahweh de woorden van dit lied gericht, toen Jahweh hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul.
2 Han sade: HERRE, du mitt bergfäste, min borg och min räddare,
En hij sprak:
3 Gud, du min klippa, till vilken jag tager min tillflykt, min sköld och min frälsnings horn, mitt värn och min tillflykt, min frälsare, du som frälsar mig från våldet!
Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen. Mijn schild, de hoorn van mijn heil, mijn schutse en mijn toevlucht, Mijn redder heeft mij uit de verdrukking verlost.
4 HERREN, den högtlovade, åkallar jag, och från mina fiender bliver jag frälst.
Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
5 Ty dödens bränningar omvärvde mig, fördärvets strömmar förskräckte mig,
De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven van de onderwereld sloegen over mij heen;
De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)
7 Men jag åkallade HERREN i min nöd, ja, jag gick med min åkallan till min Gud. Och han hörde från sin himmelska boning min röst, och mitt rop kom till hans öron.
Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En tot God verhief ik mijn stem. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
8 Då skalv jorden och bävade, himmelens grundvalar darrade; de skakades, ty hans vrede var upptänd.
Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten des hemels; Want Hij was in woede ontstoken.
9 Rök steg upp från hans näsa och förtärande eld från hans mun, eldsglöd ljungade från honom.
Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
10 Och han sänkte himmelen och for ned och töcken var under hans fötter.
Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten.
11 Han for på keruben och flög, han sågs komma på vindens vingar
Hij besteeg den cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
12 Och han gjorde mörker till en hydda som omslöt honom: vattenhopar, tjocka moln.
Hij sloeg de duisternis als een dek om zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent.
13 Ur glansen framför honom ljungade eldsglöd.
En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken vurige kolen.
14 HERREN dundrade från himmelen den Högste lät höra sin röst.
En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
15 Han sköt pilar och förskingrade dem, ljungeld och förvirrade dem.
Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde bliksems en joeg ze uiteen:
16 Havets bäddar kommo i dagen, jordens grundvalar blottades, för HERRENS näpst, för hans vredes stormvind.
Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot; Door het dreigen van Jahweh, Door het snuivend gebries van zijn neus.
17 Han räckte ut sin hand från höjden och fattade mig, han drog mig upp ur de stora vattnen.
Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
18 Han räddade mig från min starke fiende, från mina ovänner, ty de voro mig övermäktiga.
Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
19 De överföllo mig på min olyckas dag, men HERREN blev mitt stöd.
Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
20 Han förde mig ut på rymlig plats han räddade mig, ty han hade behag till mig.
Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
21 HERREN lönar mig efter min rättfärdighet; efter mina händers renhet vedergäller han mig.
Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
22 Ty jag höll mig på HERRENS vägar och avföll icke från min Gud i ogudaktighet;
Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
23 nej, alla hans rätter hade jag för ögonen, och från hans stadgar vek jag icke av.
Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
24 Så var jag ostrafflig för honom och tog mig till vara för missgärning.
Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard.
25 Därför vedergällde mig HERREN efter min rättfärdighet, efter min renhet inför hans ögon.
Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid in zijn ogen.
26 Mot den fromme bevisar du dig from, mot en ostrafflig hjälte bevisar du dig ostrafflig.
Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen,
27 Mot den rene bevisar du dig ren, men mot den vrånge bevisar du dig avog.
Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig;
28 och du frälsar ett betryckt folk, men dina ögon äro emot de stolta, till att ödmjuka dem.
Want Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken.
29 Ja, du, HERRE, är min lampa; ty HERREN gör mitt mörker ljust.
Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
30 Ja, med dig kan jag nedslå härskaror, med min Gud stormar jag murar.
Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
31 Guds väg är ostrafflig, HERRENS tal är luttrat. En sköld är han för alla som taga sin tillflykt till honom.
God! Volmaakt zijn Zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
32 Ty vem är Gud förutom HERREN, och vem är en klippa förutom vår Gud?
Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
33 Gud, du som var mitt starka värn och ledde den ostrafflige på hans väg,
God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
34 du som gjorde hans fötter såsom hindens och ställde mig på mina höjder,
Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
35 du som lärde mina händer att strida och mina armar att spänna kopparbågen!
Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
36 Du gav mig din frälsnings sköld och din bönhörelse gjorde mig stor,
Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw goedheid maakte mij groot.
37 du skaffade rum för mina steg, där jag gick, och mina fötter vacklade icke.
Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
38 Jag förföljde mina fiender och förgjorde dem; jag vände icke tillbaka, förrän jag hade gjort ände på dem.
Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen.
39 Ja, jag gjorde ände på dem och slog dem, så att de icke mer reste sig; de föllo under mina fötter.
Ik heb ze verslagen, verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
40 Du omgjordade mig med kraft till striden, du böjde mina motståndare under mig.
Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
41 Mina fiender drev du på flykten för mig, dem som hatade mig förgjorde jag.
Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien. Mijn haters heb ik verdelgd.
42 De sågo sig omkring, men det fanns ingen som frälste; efter HERREN, men han svarade dem icke.
Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
43 Och jag stötte dem sönder till stoft på jorden, jag krossade och förtrampade dem såsom orenlighet på gatan.
Ik vermaal ze als stof der aarde, Vertrap en vertreed ze als slijk op de straten.
44 Du räddade mig ur mitt folks strider, du bevarade mig till ett huvud över hedningar; folkslag som jag ej kände blevo mina tjänare.
Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren. En mij aan het hoofd van de naties gesteld: Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar,
45 Främlingar visade mig underdånighet; vid blotta ryktet hörsammade de mig.
Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
46 Ja, främlingarnas mod vissnade bort; de omgjordade sig och övergåvo sina borgar.
Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
47 HERREN lever! Lovad vare min klippa, upphöjd vare Gud, min frälsnings klippa!
Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God, de Rots van mijn heil!
48 Gud, som har givit mig hämnd och lagt folken under mig;
Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
49 du som har fört mig ut från mina fiender och upphöjt mig över mina motståndare, räddat mig från våldets man!
Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd.
50 Fördenskull vill jag tacka dig, HERRE, bland hedningarna, och lovsjunga ditt namn.
Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw naam verheerlijken onder de volken!
51 Ty du giver din konung stor seger och gör nåd mot din smorde, mot David och hans säd till evig tid.
Machtige hulp verleent Hij zijn koning, En genade aan zijn Gezalfde, Aan David en zijn geslacht Voor altijd!
