1 Thessalonikerbrevet 3

1 Därför, när vi icke mer kunde uthärda, beslöto vi att stanna ensamma kvar i Aten,

ਅਤੋ(ਅ)ਹੰ ਯਦਾ ਸਨ੍ਦੇਹੰ ਪੁਨਃ ਸੋਢੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵੰ ਤਦਾਨੀਮ੍ ਆਥੀਨੀਨਗਰ ਏਕਾਕੀ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤ੍ਯ

2 och sände åstad Timoteus, vår broder och Guds tjänare vid förkunnandet av evangelium om Kristus, för att han skulle styrka och uppmuntra eder i eder tro,

ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤਰੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੇ ਸਹਕਾਰਿਣਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਰਿਚਾਰਕੰ ਤੀਮਥਿਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪਮ੍ ਅਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯੰ|

3 så att ingen bleve vacklande under dessa lidanden. Ty I veten själva att sådana äro oss förelagda.

ਵਰ੍ੱਤਮਾਨੈਃ ਕ੍ਲੇਸ਼ੈਃ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਚਾਞ੍ਚਲ੍ਯੰ ਯਥਾ ਨ ਜਾਯਤੇ ਤਥਾ ਤੇ ਤ੍ਵਯਾ ਸ੍ਥਿਰੀਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤਾਂ ਸ੍ਵਕੀਯਧਰ੍ੰਮਮਧਿ ਸਮਾਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਨ੍ਤਾਞ੍ਚੇਤਿ ਤਮ੍ ਆਦਿਸ਼ੰ|

4 Redan när vi voro hos eder, sade vi ju eder förut att vi skulle komma att utstå lidanden. Så har nu ock skett, det veten I.

ਵਯਮੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਕ੍ਲੇਸ਼ੇ ਨਿਯੁਕ੍ਤਾ ਆਸ੍ਮਹ ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਯੰ ਜਾਨੀਥ, ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਦੁਰ੍ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੇ ਸ੍ਥਿਤਿਕਾਲੇ(ਅ)ਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਬੋਧਯਾਮ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮੇਵ ਚਾਭਵਤ੍ ਤਦਪਿ ਜਾਨੀਥ|

5 Det var också därför som jag sände honom åstad, när jag icke mer kunde uthärda; ty jag ville veta något om eder tro, eftersom jag fruktade att frestaren till äventyrs hade så frestat eder, att vårt arbete skulle bliva utan frukt.

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਕੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੇਸ਼਼੍ਵਸ੍ਮਾਕੰ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮੋ ਵਿਫਲੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਭਯੰ ਸੋਢੁੰ ਯਦਾਹੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵੰ ਤਦਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਤੱਤ੍ਵਾਵਧਾਰਣਾਯ ਤਮ੍ ਅਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯੰ|

6 Men nu, då Timoteus har kommit till oss från eder och förkunnat för oss det glada budskapet om eder tro och kärlek, och sagt oss att I alltjämt haven oss i god hågkomst, och att I längten efter att se oss, likasom vi längta efter eder,

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਧੁਨਾ ਤੀਮਥਿਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਤ੍ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਪ੍ਰੇਮਣੀ ਅਧ੍ਯਸ੍ਮਾਨ੍ ਸੁਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਜ੍ਞਾਪਿਤਵਾਨ੍ ਵਯਞ੍ਚ ਯਥਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਮਰਾਮਸ੍ਤਥਾ ਯੂਯਮਪ੍ਯਸ੍ਮਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਪ੍ਰਣਯੇਨ ਸ੍ਮਰਥ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ ਚੇਤਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍|

7 nu hava vi i fråga om eder, käre bröder, genom eder tro fått hugnad i all vår nöd och allt vårt lidande.

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਵਾਰ੍ੱਤਾਮਿਮਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਧਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕ੍ਲੇਸ਼ਦੁਃਖਾਨ੍ਯਧਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਜਾਯਤ;

8 Ty nu leva vi, eftersom I stån fasta i Herren.

ਯਤੋ ਯੂਯੰ ਯਦਿ ਪ੍ਰਭਾਵਵਤਿਸ਼਼੍ਠਥ ਤਰ੍ਹ੍ਯਨੇਨ ਵਯਮ੍ ਅਧੁਨਾ ਜੀਵਾਮਃ|

9 Ja, huru skola vi nog kunna tacka Gud för eder, till gengäld för all den glädje som vi genom eder hava inför vår Gud?

ਵਯਞ੍ਚਾਸ੍ਮਦੀਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤੋ ਜਾਤੇਨ ਯੇਨਾਨਨ੍ਦੇਨ ਪ੍ਰਫੁੱਲਾ ਭਵਾਮਸ੍ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਸ੍ਯਾਨਨ੍ਦਸ੍ਯ ਯੋਗ੍ਯਰੂਪੇਣੇਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਿਤੁੰ ਕਥੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?

10 Natt och dag är det vår innerligaste bön, att vi må få se edra ansikten och avhjälpa vad som kan brista i eder tro.

ਵਯੰ ਯੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਦਨਾਨਿ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇ ਯਦ੍ ਅਸਿੱਧੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਸਿੱਧੀਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਰੰ ਦਿਵਾਨਿਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਮਹੇ|

11 Men vår Gud och Fader själv och vår Herre Jesus må för oss jämna vägen till eder.

ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਤਾਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪਗਮਨਾਯਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪਨ੍ਥਾ ਸੁਗਮਃ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ|

12 Och eder må Herren giva en allt större och mer överflödande kärlek till varandra, ja, till alla människor, en sådan kärlek som vi hava till eder,

ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਸਰ੍ੱਵਾਂਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰੇਮ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਚਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਵਰ੍ੱਧ੍ਯਤਾਂ ਬਹੁਫਲੰ ਕ੍ਰਿਯਤਾਞ੍ਚ|

13 så att edra hjärtan styrkas till att vara ostraffliga i helighet inför vår Gud och Fader vid vår Herre Jesu tillkommelse, när han kommer med alla sina heliga.

ਅਪਰਮਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸ੍ਵਕੀਯੈਃ ਸਰ੍ੱਵੈਃ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯਦਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਦਾ ਯੂਯੰ ਯਥਾਸ੍ਮਾਕੰ ਤਾਤਸ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਪਵਿਤ੍ਰਤਯਾ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ ਤਥਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਾਂਸਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤਾਂ|