Psaltaren 81
1 För sångmästaren, till Gittít; av Asaf.
Guð er okkar styrkur! Syngið lofsöng og fagnið fyrir Guði Ísraels!
2 Höjen glädjerop till Gud, vår starkhet, höjen jubel till Jakobs Gud.
Syngið lofsöng og berjið bumbur, sláið strengi hörpunnar og látið gígjurnar hljóma!
3 Stämmen upp lovsång och låten pukor ljuda, ljuvliga harpor tillsammans med psaltare.
Lúðurinn hvelli! Komið til fagnaðar þegar tunglið er fullt og fjölmennið á hátíðir Drottins.
4 Stöten i basun vid nymånaden, vid fullmånen, på vår högtidsdag.
Þetta er regla í Ísrael; boðorð frá Guði Jakobs.
5 Ty detta är en stadga för Israel, en Jakobs Guds rätt.
Við höldum hátíð og minnumst sigurs Drottins á Egyptum þegar við vorum þrælar þar í landi. Ég heyrði ókunna rödd sem sagði:
6 Det bestämde han till ett vittnesbörd i Josef, när han drog ut mot Egyptens land. Jag hör ett tal som är mig nytt:
„Ég vil varpa af þér byrðinni, losa af þér ánauðarfjötrana.“
7 »Jag lyfte bördan från hans skuldra, hans händer blevo fria ifrån lastkorgen.
Og hann hélt áfram: „Þú hrópaðir í neyðinni og ég frelsaði þig. Ég svaraði þér úr þrumuskýi. Ég reyndi trú þína hjá Meríba, þar sem þorstinn var sár.
8 I nöden ropade du, och jag räddade dig; jag svarade dig, höljd i tordön, jag prövade dig vid Meribas vatten. (Sela)
Hlustaðu nú á mig, þjóð mín, þegar ég áminni þig. Ísrael, ó, að þú vildir hlýða mér.
9 Hör, mitt folk, och låt mig varna dig; Israel, o att du ville höra mig!
Engum öðrum guðum mátt þú þjóna og ekki tilbiðja neina útlenda guði.
10 Hos dig skall icke finnas någon annan gud, och du skall ej tillbedja någon främmande gud.
Því að það var ég, Drottinn, Drottinn Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi. Prófa þú mig einu sinni enn. Opnaðu munninn og sjáðu hvort ég muni ekki fylla hann. Þú munt vissulega fá hjá mér hverja þá blessun sem þú þarft!
11 Jag är HERREN, din Gud, som har fört dig upp ur Egyptens land; låt din mun vitt upp, så att jag får uppfylla den.
Nei, annars – þjóð mín vill ekki hlusta á mig. Ísrael kærir sig ekki um mig.
12 Men mitt folk ville ej höra min röst, och Israel var mig icke till viljes.
Þess vegna leyfi ég þeim að ráfa í blindni á vegum þrjósku sinnar og lifa eftir sínum eigin girndum.
13 Då lät jag dem gå i deras hjärtans hårdhet, det fingo vandra efter sina egna rådslag.
Aðeins ef þjóð mín vildi hlusta á mig! Ó, að Ísrael kysi nú að fylgja mér, ganga á mínum vegum!
14 O att mitt folk ville höra mig, och att Israel ville vandra på mina vägar!
Þá mundi ég skjótlega brjóta óvini þeirra á bak aftur – reiða hnefann gegn kúgurum þeirra.
15 Då skulle jag snart kuva deras fiender och vända min hand mot deras ovänner.
Þá mundu hatursmenn Drottins skríða fyrir honum og ógæfa þeirra vara við.
16 De som hata HERREN skulle då visa honom underdånighet, och hans folks tid skulle vara evinnerligen. Och han skulle bespisa det med bästa vete; ja, med honung ur klippan skulle jag mätta dig.»
En ykkur mundi hann ala vel! Já, gefa ykkur hunang úr klettaskoru!“
