Psaltaren 69

1 För sångmästaren, efter »Liljor»; av David.

Ki te tino kaiwhakatangi. Hohanimi. Na Rawiri. Whakaorangia ahau e te Atua, ka tae mai hoki nga wai ki roto ki toku wairua.

2 Fräls mig, Gud; ty vattnen tränga mig inpå livet.

Ka tapoko ahau ki te oru hohonu, ki te wahi kahore nei he tunga: kua tae ahau ki nga wai hohonu, ngaro iho ahau i nga waipuke.

3 Jag har sjunkit ned i djup dy, där ingen botten är; jag har kommit i djupa vatten, och svallet vill fördränka mig.

Kua ruwha ahau i taku tangi; kua maroke toku korokoro: pakoko kau oku kanohi i ahau e tatari nei ki toku Atua.

4 Jag har ropat mig trött, min strupe är förtorkad; mina ögon försmäkta av förbidan efter min Gud.

Tini ke i nga makawe o toku matenga te hunga e kino noa ana ki ahau: he kaha rawa te hunga e mauahara noa ana ki ahau, e mea nei kia whakamatea ahau; utua ana e ahau i reira nga mea kihai i tangohia e ahau.

5 Flera än håren på mitt huvud äro de som hata mig utan sak; många äro de som vilja förgöra mig, de som äro mina fiender utan skäl; vad jag icke har rövat, det måste jag gälda.

E te Atua, e matau ana koe ki toku kuware; kahore hoki oku he e ngaro i a koe.

6 Du, o Gud, känner min dårskap, och mina skulder äro icke förborgade för dig.

E te Ariki, e Ihowa o nga mano kaua te hunga e tatari ana ki a koe e whakama i ahau: e te Atua o Iharaira, kei numinumi kau i ahau te hunga e rapu ana i a koe.

7 Låt icke i mig dem komma på skam, som förbida dig, Herre, HERRE Sebaot; Låt icke i mig dem varda till blygd, som söka dig, du Israels Gud.

Mou hoki ahau i waiho ai hei tawainga: ngaro iho toku mata i te whakama.

8 Ty för din skull bär jag smälek, för din skull höljer blygsel mitt ansikte;

He tangata ke ahau ki oku hoa ake: hei tautangata ki nga tama a toku whaea.

9 främmande har jag blivit för mina bröder och en främling för min moders barn.

Ka pau hoki ahau i te aroha ki tou whare: kua tau ano ki ahau nga tawai a te hunga e tawai ana ki a koe.

10 Ty nitälskan för ditt hus har förtärt mig, och dina smädares smädelser hava fallit över mig.

I ahau i tangi, i whakatiki hei whiu i toku wairua, ka waiho tena hei tawainga moku.

11 Jag grät, ja, min själ grät under fasta, men det blev mig till smälek.

I kakahu hoki ahau i te kakahu taratara moku, a i waiho hei whakatauki ma ratou.

12 Jag klädde mig i sorgdräkt, men jag blev för dem ett ordspråk.

Kei te korero kino moku te hunga e noho ana i te kuwaha: waiatatia ana ahau e te hunga haurangi waina.

13 Om mig tassla de, när de sitta i porten; i dryckeslag göra de visor om mig.

Ko ahau ia, ki a koe taku inoi, e Ihowa, i te wa e manakohia ai: whakahokia mai he kupu ki ahau, e te Atua, i runga i te nui o tou aroha, o te pono o tau whakaoranga.

14 Men jag kommer med min bön till dig, HERRE, i behaglig tid, genom din stora nåd, o Gud; svara mig i din frälsande trofasthet.

Whakaorangia ahau i roto i te oru, kei toremi: kia ora ahau i te hunga e kino ana ki ahau, i nga wai hohonu ano hoki.

15 Rädda mig ur dyn, så att jag icke sjunker ned; låt mig bliva räddad från dem som hata mig och från de djupa vattnen.

Kei ngaro ahau i te waipuke, kei horomia e te rire; kei kopia ano te waha o te poka ki runga ki ahau.

16 Låt icke vattensvallet fördränka mig eller djupet uppsluka mig; och låt ej graven tillsluta sitt gap över mig.

E Ihowa whakahokia mai he kupu ki ahau; he pai hoki tou atawhai: tahuri mai ki ahau, kia rite ki te nui o au arohatanga.

17 Svara mig, HERRE, ty god är din nåd; vänd dig till mig efter din stora barmhärtighet.

A kaua e huna tou mata ki tau pononga; e pouri ana hoki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau.

18 Fördölj icke ditt ansikte för din tjänare, ty jag är i nöd; skynda att svara mig.

Whakatata mai ki toku wairua, hokona: whakaorangia ahau, e mahi nei oku hoariri.

19 Kom till min själ och förlossa henne; befria mig för mina fienders skull.

E matau ana koe ki toku tawainga, ki toku whakama, ki toku numinumi: kei tou aroaro oku hoariri katoa.

20 Du känner min smälek, min skam och blygd; du ser alla mina ovänner.

Maru noa toku ngakau i te tawai; a ki tonu ahau i te pouri: i titiro ahau ki tetahi hei aroha mai, a kore ake; ki etahi hei whakamarie, a kihai i kitea.

21 Smälek har krossat mitt hjärta, så att jag är vanmäktig; jag väntade på medlidande, men där var intet, och på tröstare, men jag fann ingen.

I homai he au hei kai maku: i toku matewaitanga ano i whakainumia ahau ki te winika.

22 De gåvo mig galla att äta, och ättika att dricka, i min törst.

Kia meinga ta ratou tepu i to ratou aroaro hei mahanga; hei rore hoki i to ratou wa rangimarie.

23 Må deras bord framför dem bliva till en snara och till ett giller, bäst de gå där säkra;

Kia whakapouritia o ratou kanohi, kei kite ratou: kia wiri tonu hoki o ratou hope.

24 må deras ögon förmörkas, så att de icke se; gör deras länder vacklande alltid.

Ringihia atu tou riri ki runga ki a ratou, kia mau hoki ratou i tou arita, i tou weriweri.

25 Gjut ut över dem din ogunst, och låt din vredes glöd hinna upp dem.

Kia ururuatia to ratou nohoanga: kaua tetahi e noho ki o ratou teneti.

26 Deras gård blive öde, ingen må finnas, som bor i deras hyddor,

Mo ratou i tukino i te tangata i whiua nei e koe; a korerotia ana e ratou te pouri o te hunga i werohia e koe.

27 eftersom de förfölja dem som du själv har slagit och orda om huru de plågas, som du har stungit.

Tapiritia he kino ki runga ki to ratou kino; kaua hoki ratou e tukua kia tomo ki tou tika.

28 Låt dem gå från missgärning till missgärning, och låt dem icke komma till din rättfärdighet.

Kia murua atu ratou i te pukapuka o te ora, kaua ano e tuhituhia ki roto ki te hunga tika.

29 Må de utplånas ur de levandes bok och icke varda uppskrivna bland de rättfärdiga.

Ko ahau ia, he rawakore, he pouri; kia whakateiteitia ake ahau, e te Atua, e tau whakaoranga.

30 Men mig som är betryckt och plågad, mig skall din frälsning, o Gud, beskydda.

Ka whakamoemiti taku waiata ki te ingoa o te Atua, ka whakanui ano taku whakawhetai i a ia.

31 Jag vill lova Guds namn med sång och upphöja honom med tacksägelse.

Pai rawa tenei ki a Ihowa i te puru i te kau, i te mea whai haona, whai maikuku.

32 Det skall behaga HERREN bättre än någon tjur, något offerdjur med horn och klövar.

Kua kite te hunga mahaki, kua hari: ka ora ano o koutou ngakau, e te hunga e rapu nei i te Atua.

33 När de ödmjuka se det, skola de glädja sig; I som söken Gud, edra hjärtan skola leva.

No te mea ka rongo a Ihowa ki nga rawakore, e kore ano e whakahawea ki ana herehere.

34 Ty HERREN lyssnar till de fattiga och föraktar icke sina fångna.

Kia whakamoemiti te rangi me te whenua ki a ia, nga moana, me nga mea katoa e tere ana i roto.

35 Honom love himmelen och jorden, havet och allt vad som rör sig däri.

No te mea tera e whakaorangia e te Atua a Hiona, ka hanga ano e ia nga pa o Hura; a ka noho ratou ki reira, ka riro hoki a reira i a ratou.

36 Ty Gud skall frälsa Sion, han skall bygga upp Juda städer; man skall bo i dem och besitta landet. Hans tjänares barn skola få det till arvedel, och de som älska hans namn skola bo däri.

A ka nohoia a reira e nga uri o ana pononga: hei kainga tupu ano a reira mo te hunga e aroha ana ki tona ingoa.