Psaltaren 66
1 För sångmästaren; en sång, en psalm. Höjen jubel till Gud, alla länder;
Voor muziekbegeleiding. Een lied; een psalm.
2 lovsjungen hans namns ära, given honom ära och pris.
Juich, heel de aarde, God ter ere, En prijs de glans van zijn Naam; Hef een heerlijk loflied aan,
3 Sägen till Gud: Huru underbara äro icke dina gärningar! För din stora makts skull visa dina fiender dig underdånighet.
En zeg tot God: Hoe ontzaglijk uw werken! Om uw almacht moeten uw vijanden U vleien,
4 Alla länder skola tillbedja och lovsjunga dig; de skola lovsjunga ditt namn. (Sela)
En moet heel de aarde U aanbidden, U ter eer een lofzang zingen, Glorie brengen aan uw Naam!
5 Kommen och sen vad Gud har gjort; underbara äro hans gärningar mot människors barn.
Komt, en ziet de werken van God, Zijn wondere daden voor de kinderen der mensen:
6 Han förvandlade havet till torrt land; till fots gingo de genom floden; då gladdes vi över honom.
De zee legde Hij droog, En ze trokken te voet door de stroom! Laat ons in Hem ons verheugen,
7 Genom sin makt råder han evinnerligen, hans ögon giva akt på hedningarna; de gensträviga må icke förhäva sig. (Sela)
Hij, die eeuwig heerst door zijn kracht; Hij houdt zijn oog op de volkeren gericht, En geen weerspannige durft tegen Hem opstaan.
8 Prisen, I folk, vår Gud, och låten hans lov ljuda högt;
Zegent, volkeren, onzen God, Laat zijn loflied luid weerschallen;
9 ty han har beskärt liv åt vår själ och har icke låtit vår fot vackla.
Hij is het, die ons in het leven hield, Onze voet niet liet wankelen.
10 Ty väl prövade de oss, o Gud, du luttrade oss, såsom silver luttras;
Toch hebt Gij ons beproefd, o mijn God, Ons gelouterd, als men zilver loutert;
11 du förde oss in i fängelse, du lade en tung börda på vår rygg;
Gij hebt ons in ellende gedompeld, Ons rampen op de heupen gelegd.
12 du lät människor fara fram över vårt huvud, vi måste gå genom eld och vatten. Men du har fört oss ut och vederkvickt oss.
Gij hebt anderen ons op het hoofd doen zitten, We zijn door vuur en water gegaan: Maar eindelijk toch Hebt Gij ons uitkomst gebracht.
13 Så kommer jag då till ditt hus med brännoffer, jag vill infria mina löften till dig,
Zo treed ik met offers binnen uw huis, Om te volbrengen wat ik U heb beloofd:
14 dem till vilka mina låppar öppnade sig, och som min mun uttalade i min nöd.
Wat mijn lippen hebben gesproken, Wat mijn mond in mijn nood heeft gezegd.
15 Brännoffer av feta får vill jag frambära åt dig, med offerånga av vädurar; jag vill offra både tjurar och bockar. (Sela)
Vette lammeren draag ik U Als brandoffers op; En met de offergeur van rammen, Bied ik U runderen en bokken aan.
16 Kommen och hören, så vill jag förtälja för eder, I alla som frukten Gud, vad han har gjort mot min själ.
Komt nu en hoort, ik wil u allen verkonden, U, die God vreest, wat Hij aan mij heeft gedaan:
17 Till honom ropade jag med min mun, och lovsång var redan på min tunga.
Nauwelijks riep ik Hem aan met mijn mond, Of ik had een danklied op mijn tong!
18 Om jag hade förehaft något orätt i mitt hjärta, så skulle Herren icke höra mig.
Was ik mij kwaad bewust in mijn hart, Dan had de Heer mij niet verhoord:
19 Men Gud har hört mig, han har aktat på mitt bönerop.
Maar nu heeft God naar mij geluisterd, En op mijn smeken gelet!
20 Lovad vare Gud, som icke har förkastat min bön eller vänt ifrån mig sin nåd!
Gezegend zij God, die mijn bede niet afwees, Mij zijn genade niet onthield!
