Psaltaren 66

1 För sångmästaren; en sång, en psalm. Höjen jubel till Gud, alla länder;

Managhimo kamo ug usa ka malipayong kagahub ngadto sa Dios, tibook nga yuta:

2 lovsjungen hans namns ära, given honom ära och pris.

Awita ninyo ang himaya sa iyang ngalan: Himoa ninyo nga mahimayaon ang iyang pagdayeg.

3 Sägen till Gud: Huru underbara äro icke dina gärningar! För din stora makts skull visa dina fiender dig underdånighet.

Ingna ninyo ang Dios: Pagkamakalilisang ang imong mga buhat! Pinaagi sa kadaku sa imong gahum ang imong mga kaaway managyukbo sa ilang kaugalingon nganha kanimo,

4 Alla länder skola tillbedja och lovsjunga dig; de skola lovsjunga ditt namn. (Sela)

Ang tibook nga yuta magasimba kanimo, Ug magaawit nganha kanimo; (Sila) magaawit alang sa imong ngalan. (Sehla)

5 Kommen och sen vad Gud har gjort; underbara äro hans gärningar mot människors barn.

Umari, ug tuman-aw kamo sa mga buhat sa Dios; Siya makalilisang sa iyang mga ginabuhat nganha sa mga anak sa mga tawo.

6 Han förvandlade havet till torrt land; till fots gingo de genom floden; då gladdes vi över honom.

Ang dagat gihimo niya nga yuta nga mamala; Nanagpanabok (sila) sa suba nga nanagtiniil: Didto nanagkalipay kita diha kaniya.

7 Genom sin makt råder han evinnerligen, hans ögon giva akt på hedningarna; de gensträviga må icke förhäva sig. (Sela)

Siya nagahari pinaagi sa iyang gahum sa walay katapusan; Ang iyang mga mata naniid sa mga nasud: Dili unta magmapahitas-on ang mga masukihon sa ilang kaugalingon. (Selah)

8 Prisen, I folk, vår Gud, och låten hans lov ljuda högt;

Oh dayega ninyo, mga katawohan, ang atong Dios, Ug himoa nga madungog ang tingog sa pagdayeg kaniya;

9 ty han har beskärt liv åt vår själ och har icke låtit vår fot vackla.

Siya mao ang nagakupot sa kinabuhi sa atong kalag, Ug dili motugot nga ang atong mga tiil matarug.

10 Ty väl prövade de oss, o Gud, du luttrade oss, såsom silver luttras;

Kay gisulayan mo kami, Oh Dios: Imo kami nga gisulayan, ingon sa pagsulay ug salapi.

11 du förde oss in i fängelse, du lade en tung börda på vår rygg;

Gisulod mo kami sa pukot; Gibutangan mo ug lulan nga masakit ang among mga hawak.

12 du lät människor fara fram över vårt huvud, vi måste gå genom eld och vatten. Men du har fört oss ut och vederkvickt oss.

Ikaw nagtugot sa mga tawo sa pagkabayo sa ibabaw sa among mga ulo; Minglabang kami sa kalayo ug sa tubig; Apan ikaw nagdala kanamo ngadto sa usa ka dapit sa kadagaya.

13 Så kommer jag då till ditt hus med brännoffer, jag vill infria mina löften till dig,

Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad-nga-sinunog; Magabayad ako kanimo sa akong mga panaad,

14 dem till vilka mina låppar öppnade sig, och som min mun uttalade i min nöd.

Nga gipamulong sa akong mga ngabil, Ug gisulti sa akong baba, sa diha ako sa kalisdanan.

15 Brännoffer av feta får vill jag frambära åt dig, med offerånga av vädurar; jag vill offra både tjurar och bockar. (Sela)

Mga halad-nga-sinunog sa mga pinatambok, igahalad ko kanimo, Nga adunay incienso sa mga lakeng carnero: Magahalad ako ug mga lakeng vaca uban sa mga kanding. (Selah)

16 Kommen och hören, så vill jag förtälja för eder, I alla som frukten Gud, vad han har gjort mot min själ.

Umari, ug patalinghug, ngatanan kamo nga nangahadlok sa Dios, Ug igapahayag ko kaninyo ang gibuhat niya alang sa akong kalag.

17 Till honom ropade jag med min mun, och lovsång var redan på min tunga.

Kaniya mitu-aw ako sa akong baba, Ug gidayeg siya sa akong dila.

18 Om jag hade förehaft något orätt i mitt hjärta, så skulle Herren icke höra mig.

Kong sa akong kasingkasing nagapalandong ako sa kadautan, Ang Ginoo dili magapatalinghug kanako:

19 Men Gud har hört mig, han har aktat på mitt bönerop.

Apan sa pagkamatuod ang Dios nagpatalinghug; Gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo.

20 Lovad vare Gud, som icke har förkastat min bön eller vänt ifrån mig sin nåd!

Dalayegon ang Dios, Nga wala magsalikway sa akong pag-ampo, Ni sa iyang mahigugmaong-kalolot gikan kanako.