Psaltaren 44

1 För sångmästaren; av Koras söner; en sång.

Narinig ng aming mga tainga, O Diyos, ang sinabi ng aming mga ninuno sa amin tungkol sa ginawa mo sa kanilang mga araw, noong unang panahon.

2 Gud, med våra öron hava vi hört, våra fäder hava förtäljt därom för oss: om den gärning du gjorde i deras dagar, i forntidens dagar.

Pinalayas mo ang mga bansa gamit ang iyong kamay, pero itinanim mo ang aming bayan; pinahirapan mo ang mga tao, pero ikinalat mo ang aming bayan sa buong lupain.

3 Det var du som med din hand utrotade hedningarna, men planterade dem; du fördärvade andra folk, men dem lät du utbreda sig.

Dahil hindi nila nakuha ang lupain para maging ari-arian nila sa pamamagitan ng sarili nilang espada; ni ang kanilang sandata ang nagligtas sa kanila; kundi ang iyong kanang kamay, ang iyong bisig at ang ningning ng iyong mukha, dahil sinang-ayunan mo (sila)

4 Ty icke med sitt svärd intogo de landet, och deras egen arm gav dem icke seger, utan din högra hand och din arm och ditt ansiktes ljus, ty du hade behag till dem.

O Diyos, ikaw ang aking hari; pamahalaan mo ang tagumpay para kay Jacob.

5 Du, densamme, är min konung, o Gud; så tillsäg nu Jakob seger.

Sa pamamagitan mo, ibabagsak namin ang aming mga kalaban; sa pamamagitan ng iyong pangalan, tatapakan namin silang mga tumitindig laban sa amin.

6 Med din hjälp kunna vi stöta ned våra ovänner och i ditt namn förtrampa våra motståndare.

Dahil hindi ako nagtitiwala sa aking pana, ni sa aking espada na ililigtas ako.

7 Ty icke på min båge förlitar jag mig, och mitt svärd kan icke giva mig seger;

Pero iniligtas mo kami mula sa aming mga kalaban at inilagay sa kahihiyan ang mga napopoot sa amin.

8 nej, du giver oss seger över våra ovänner, och dem som hata oss låter du komma på skam.

Ang Diyos ang aming ipinagmamalaki buong araw, at magpapasalamat kami sa iyong pangalan magpakailanman. (Selah)

9 Gud lova vi alltid, och ditt namn prisa vi evinnerligen. (Sela)

Pero ngayon, kami ay iyong itinapon, at dinala kami sa kahihiyan, at hindi mo na sinasamahan ang aming mga hukbo.

10 Och dock har du nu förkastat oss och låtit oss varda till blygd, och du drager icke ut med våra härar.

Pinaatras mo kami mula sa aming kalaban; at ang mga napopoot sa amin ay kinamkam ang yaman para sa kanilang mga sarili.

11 Du låter oss vika tillbaka för ovånnen, och de som hata oss taga sig byte.

Ginawa mo kaming tulad ng tupa na nakalaan para kainin at ikinalat kami sa mga bansa.

12 Du låter oss bliva uppätna såsom får, och bland hedningarna han du förstrött oss.

Ipinagbili mo ang iyong bayan para sa wala; hindi mo napalago ang iyong kayamanan sa paggawa nito.

13 Du säljer ditt folk för ett ringa pris, stor är icke den vinst du har gjort därpå.

Ginagawa mo kaming katawa-tawa sa aming mga kapwa, hinamak at kinutya kami ng mga taong nakapaligid sa amin.

14 Du låter oss bliva till smälek för våra grannar, till spott och hån för dem som bo omkring oss.

Ginagawa mo kaming isang panlalait sa kalagitnaan ng mga bansa, isang pag-iiling sa kalagitnaan ng mga tao.

15 Du gör oss till ett ordspråk bland hedningarna, du låter folken skaka huvudet åt oss.

Buong araw nasa harapan ko ang aking kasiraan, at nabalot ng kahihiyan ang aking mukha

16 Hela dagen är min smälek inför mig, och blygsel höljer mitt ansikte,

dahil sa tinig niyang nanlalait at nanghahamak, dahil sa kaaway at naghihiganti.

17 när jag hör smädarens och lastarens tal, när jag ser fienden och den hämndgirige.

Lahat ng ito ay dumating sa amin, pero hindi ka namin kinalimutan o pinakitunguhan ng mali ang iyong tipan.

18 Allt detta har kommit över oss, och vi hava dock icke förgätit dig, ej heller svikit ditt förbund.

Hindi tumalikod ang aming mga puso; hindi lumayo ang aming mga hakbang mula sa iyong daan.

19 Våra hjärtan avföllo icke, och våra steg veko ej av ifrån din väg,

Pero lubha mo pa rin kaming pinahirapan sa lugar ng mga aso at binalot kami ng anino ng kamatayan.

20 så att du därför har krossat oss i schakalers land och övertäckt oss med dödsskugga.

Kung nakalimot kami sa pangalan ng aming Diyos o nag-unat ng aming mga kamay sa hindi kilalang diyos,

21 Om vi hade förgätit vår Guds namn och uträckt våra händer till en främmande gud,

hindi kaya ito sisiyasatin ng Diyos? Dahil nalalaman niya ang mga lihim ng puso.

22 månne icke Gud skulle hava utrannsakat det, han som känner hjärtats lönnligheter?

Sa katunayan, para sa iyong kapakanan, kami ay pinapatay buong araw; itinuring kaming mga tupa para katayin.

23 Nej, för din skull varda vi dödade hela dagen och bliva aktade såsom slaktfår.

Gumising ka, bakit ka natutulog, Panginoon?

24 Vakna upp; varför sover du, Herre? Vakna, förkasta oss icke för alltid.

Tumindig ka, huwag mo kaming ilayo ng tuluyan. Bakit mo tinatago ang iyong mukha at kinakalimutan ang aming paghihirap at kaapihan?

25 Varför döljer du ditt ansikte och förgäter vårt lidande och trångmål?

Dahil natunaw kami sa alabok; ang aming mga katawan ay kumakapit sa lupa.

26 Se, vår själ är nedböjd i stoftet, vår kropp ligger nedtryckt till jorden. Stå upp till vår hjälp, och förlossa oss för din nåds skull.

Bumangon ka para sa aming tulong at tubusin kami alang-alang sa iyong katapatan sa tipan.