Psaltaren 38

1 En psalm av David; till åminnelse.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 HERRE, straffa mig icke i din förtörnelse, och tukta mig icke i din vrede.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 Ty dina pilar hava träffat mig, och din hand drabbar mig.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 Det finnes intet helt på min kropp för din vredes skull, intet helbrägda i mina ben för min synds skull.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 Ty mina missgärningar gå mig över huvudet; såsom en svår börda äro de mig för tunga.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 Mina sår stinka och flyta för min dårskaps skull.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 Jag går krokig och mycket lutande; hela dagen går jag sörjande.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 Ty mina länder äro fulla av brand, och intet helt finnes på min kropp.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Jag är vanmäktig och illa sönderslagen; jag klagar för mitt hjärtas jämmers skull.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 Herre, du känner all min trängtan, och min suckan är dig icke fördold.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 Mitt hjärta slår häftigt, min kraft har övergivit mig; mina ögons ljus, också det är borta.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 Mina vänner och fränder hålla sig fjärran ifrån min plåga, och mina närmaste hava ställt sig långt ifrån.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 Snaror lägga de ut, som stå efter mitt liv, och de som söka min ofärd tala vad fördärvligt är; på svek tänka de hela dagen.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 Men jag är lik en döv, som intet hör, och lik en stum, som icke upplåter sin mun;

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 ja, jag är lik en man som intet hör, och som icke har något gensvar i sin mun.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 Se, på dig, HERRE, hoppas jag; du skall svara, Herre, min Gud.

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 Ty jag fruktar att de annars få glädja sig över mig, att de skola förhäva sig över mig, när min fot vacklar.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 Ty jag är nära att falla, och min plåga är alltid inför mig;

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 ja, jag måste bekänna min missgärning, och jag sörjer över min synd.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 Men mina fiender få leva och äro mäktiga, och många äro de som hata mig utan sak,

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 de som löna gott med ont, och som stå mig emot, därför att jag far efter det goda.

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Övergiv mig icke, HERRE; min Gud, var icke långt ifrån mig. Skynda till min hjälp, Herre, du min frälsning.

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!