Psaltaren 2
1 Varför larma hedningarna och tänka folken fåfänglighet?
Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?
2 Jordens konungar resa sig upp, och furstarna rådslå med varandra, mot HERREN och hans smorde:
Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —
3 »Låt oss slita sönder deras bojor och kasta deras band ifrån oss.»
«Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.
4 Han som bor i himmelen ler, HERREN bespottar dem.
Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;
5 Då talar han till dem i sin vrede, och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:
Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —
6 »Jag själv har insatt min konung på Sion, mitt heliga berg.»
«Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».
7 Jag vill förtälja om vad beslutet är; HERREN sade till mig: »Du är min son, jag har i dag fött dig.
«Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;
8 Begär av mig, så skall jag giva dig hedningarna till arvedel och jordens ändar till egendom.
Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;
9 Du skall sönderslå dem med järnspira, såsom lerkärl skall du krossa dem.»
Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».
10 Så kommen nu till förstånd, I konungar; låten varna eder, I domare på jorden.
Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;
11 Tjänen HERREN med fruktan, och fröjden eder med bävan.
Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!
12 Hyllen sonen, så att han icke vredgas och I förgåns på eder väg; ty snart kunde hans vrede upptändas. Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.
Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!
