Psaltaren 147
1 Halleluja! Ja, det är gott att lovsjunga vår Gud, ja, det är ljuvligt; lovsång höves oss.
Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
2 HERREN är den som bygger upp Jerusalem, Israels fördrivna samlar han tillhopa.
Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
3 Han helar dem som hava förkrossade hjärtan, och deras sår förbinder han.
У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
4 Han bestämmer stjärnornas mängd, han nämner dem alla vid namn.
У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
5 Vår Herre är stor och väldig i kraft, hans förstånd har ingen gräns.
Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
6 HERREN uppehåller de ödmjuka, men de ogudaktiga slår han till jorden.
Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
7 Höjen sång till HERREN med tacksägelse, lovsjungen vår Gud till harpa,
Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
8 honom som betäcker himmelen med moln, honom som bereder regn åt jorden, honom som låter gräs skjuta upp på bergen,
У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
9 honom som giver föda åt djuren, åt korpens ungar som ropa.
Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
10 Han har icke sin lust i hästens styrka, hans behag står ej till mannens snabbhet.
Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
11 HERRENS behag står till dem som frukta honom, till dem som hoppas på hans nåd.
Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
12 Jerusalem, prisa HERREN; Sion, lova din Gud.
Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
13 Ty han har gjort bommarna för dina portar fasta; han har välsignat dina barn i dig.
Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
14 Han skaffar dina gränser frid, han mättar dig med bästa vete.
У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
15 Han låter sitt tal gå ut till jorden, hans ord löper åstad med hast.
У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
16 Han låter snö falla såsom ull, rimfrost strör han ut såsom aska.
У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
17 Han kastar sitt hagel såsom smulor; vem kan bestå för hans frost?
Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
18 Åter sänder han sitt ord, då smälter det frusna; sin vind låter han blåsa, då strömmar vatten.
У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
19 Han har förkunnat för Jakob sitt ord, för Israel sina stadgar och rätter.
У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
20 Så har han icke gjort för något hednafolk; och hans rätter, dem känna de icke. Halleluja!
У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
