Psaltaren 147
1 Halleluja! Ja, det är gott att lovsjunga vår Gud, ja, det är ljuvligt; lovsång höves oss.
Toonu Onyenwe anyị! Ọ bụ ihe dị mma ịbụku Chineke anyị abụ otuto. Ọ bụ ihe na-eweta mmasị, bụrụkwa ihe ziri ezi ito ya!
2 HERREN är den som bygger upp Jerusalem, Israels fördrivna samlar han tillhopa.
Onyenwe anyị na-ewu Jerusalem: ọ na-akpọghachita ụmụ Izrel ndị a dọọrọ nʼagha gaa nʼala ọzọ.
3 Han helar dem som hava förkrossade hjärtan, och deras sår förbinder han.
Ọ na-agwọ ndị niile obi ha tiwara etiwa na-ekechikọtakwa ebe niile ha merụrụ ahụ.
4 Han bestämmer stjärnornas mängd, han nämner dem alla vid namn.
Ọ bụ ya na-ekpebi ọnụọgụgụ kpakpando niile na-akpọkwa ha nʼotu na otu.
5 Vår Herre är stor och väldig i kraft, hans förstånd har ingen gräns.
Onyenwe anyị dị ukwuu, ike ya dịkwa ukwuu; nghọta ya enweghị nsọtụ.
6 HERREN uppehåller de ödmjuka, men de ogudaktiga slår han till jorden.
Onyenwe anyị na-agba ndị dị umeala nʼobi ume ma ọ na-atụda ndị ajọ omume nʼala.
7 Höjen sång till HERREN med tacksägelse, lovsjungen vår Gud till harpa,
Jirinụ ekele bụkuo Onyenwe anyị abụ; jirinụ ụbọ akwara kpọọrọ Chineke anyị egwu.
8 honom som betäcker himmelen med moln, honom som bereder regn åt jorden, honom som låter gräs skjuta upp på bergen,
Ọ na-eji igwe ojii na-ekpuchi mbara eluigwe; ọ na-ewetara elu ụwa mmiri ozuzo na-eme ka ahịhịa puo nʼelu ugwu niile.
9 honom som giver föda åt djuren, åt korpens ungar som ropa.
Ọ na-enye ehi niile nri na-enyekwa ụmụ ugolọma nri mgbe ha na-ebeku ya akwa nʼihi nri.
10 Han har icke sin lust i hästens styrka, hans behag står ej till mannens snabbhet.
Mmasị ya adịghị nʼike nke ịnyịnya, maọbụ nʼike ụkwụ nke mmadụ.
11 HERRENS behag står till dem som frukta honom, till dem som hoppas på hans nåd.
Onyenwe anyị na-enwe mmasị nʼebe ndị na-atụ egwu ya nọ, ndị olileanya ha dị na ịhụnanya ya nke na-adịghị agharịpụ.
12 Jerusalem, prisa HERREN; Sion, lova din Gud.
O Jerusalem, jaa Onyenwe anyị mma; o Zayọn, too Chineke gị.
13 Ty han har gjort bommarna för dina portar fasta; han har välsignat dina barn i dig.
Nʼihi na o wusiela mkpọrọ ọnụ ụzọ ama gị niile ike, na-agọzikwa ndị niile bi nʼime gị.
14 Han skaffar dina gränser frid, han mättar dig med bästa vete.
Ọ na-eme ka oke ala gị nwee udo, jirikwa ọka wiiti kachasị mma nyejuo gị afọ.
15 Han låter sitt tal gå ut till jorden, hans ord löper åstad med hast.
Ọ na-ezipụ iwu ya nʼelu ụwa niile; okwu ya na-agbasa ngwangwa.
16 Han låter snö falla såsom ull, rimfrost strör han ut såsom aska.
Ọ na-atụsa snoo nʼala dịka ajị anụ, na-efesasị igirigi snoo dịka ntụ.
17 Han kastar sitt hagel såsom smulor; vem kan bestå för hans frost?
Ọ na-atụdata mkpụrụ mmiri ya dị ka mkpụrụ okwute. Onye pụrụ iguzogide oke ifufe oyi ya?
18 Åter sänder han sitt ord, då smälter det frusna; sin vind låter han blåsa, då strömmar vatten.
Ọ na-ezipụ okwu ya na-agbaze ha; ọ na-akpalịte ikuku ya mee ka mmiri bido ịsọgharị.
19 Han har förkunnat för Jakob sitt ord, för Israel sina stadgar och rätter.
O kpugheela okwu ya nye Jekọb, iwu ya na ụkpụrụ ya niile nye Izrel.
20 Så har han icke gjort för något hednafolk; och hans rätter, dem känna de icke. Halleluja!
O mesobeghị mba ọzọ ụdị mmeso dị otu a. Ha amakwaghị iwu ya niile. Toonu Onyenwe anyị!
