Psaltaren 132

1 En vallfartssång. Tänk, HERRE, David till godo, på allt vad han fick lida,

Kanto de suprenirado. Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;

2 han som svor HERREN en ed och gjorde ett löfte åt den Starke i Jakob;

Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:

3 »Jag skall icke gå in i den hydda där jag bor, ej heller bestiga mitt viloläger,

Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;

4 jag skall icke unna mina ögon sömn eller mina ögonlock slummer,

Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,

5 förrän jag har funnit en plats åt HERREN, en boning åt den Starke i Jakob.»

Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.

6 Ja, vi hörde därom i Efrata, vi förnummo det i skogsbygden.

Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.

7 Låtom oss gå in i hans boning, tillbedja vid hans fotapall.

Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.

8 Stå upp, HERRE, och kom till din vilostad, du och din makts ark.

Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.

9 Dina präster vare klädda i rättfärdighet, och dina fromma juble.

Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.

10 För din tjänare Davids skull må du icke visa tillbaka din smorde.

Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.

11 HERREN har svurit David en osviklig ed, som han icke skall rygga: »Av ditt livs frukt skall jag sätta konungar på din tron.

La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;

12 Om dina barn hålla mitt förbund och hålla mitt vittnesbörd, som jag skall lära dem, så skola ock deras barn till evig tid få sitta på din tron.

Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.

13 Ty HERREN har utvalt Sion, där vill han hava sin boning.

Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:

14 Detta är min vilostad till evig tid; här skall jag bo, ty till detta ställe har jag lust.

Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.

15 Dess förråd skall jag rikligen välsigna, åt dess fattiga skall jag giva bröd till fyllest.

Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.

16 Dess präster skall jag kläda i frälsning, och dess fromma skola jubla högt.

Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.

17 Där skall jag låta ett horn skjuta upp åt David; där har jag rett till en lampa åt min smorde.

Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.

18 Hans fiender skall jag kläda i skam, men på honom skall hans krona glänsa.» Se Horn i Ordförkl.

Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.