Psaltaren 129

1 En vallfartssång. Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom -- så säge Israel --

«Жуқириға чиқиш нахшиси» «Яшлиғимдин тартип улар көп қетим мени хар қилип кәлди» — — Аһ, Исраил һазир буни десун —

2 mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom, dock blevo de mig ej övermäktiga.

«Улар яшлиғимдин тартип көп қетим мени хар қилип кәлди, Бирақ үстүмдин ғәлибә қилған әмәс.

3 På min rygg hava plöjare plöjt och dragit upp långa fåror.

Қош һайдиғучилар дүмбәмдә һайдиған, Чөнәклирини интайин узун тартқан».

4 Men HERREN är rättfärdig och har huggit av de ogudaktigas band.

Пәрвәрдигар һәққанийдур; У рәзилләрниң асарәтлирини сундурувәтти;

5 De skola komma på skam och vika tillbaka, så många som hata Sion.

Улар шәрмәндә болуп арқисиға яндурулсун, Зиондин нәпрәтлинидиғанларниң һәммиси!

6 De skola bliva lika gräs på taken, som vissnar, förrän det har vuxit upp;

Улар өгүздә үнүп чиққан чөптәк болсун; Үзүлмәй турупла солишип кетидиған;

7 ingen skördeman fyller därmed sin hand, ingen kärvbindare sin famn,

От-чөп ориғучиға униңдин бир тутамму чиқмайду; Бағ бағлиғучиға бир қучақму чиқмайду;

8 och de som gå där fram kunna icke säga: »HERRENS välsignelse vare över eder! Vi välsigna eder i HERRENS namn.»

Өтүп кетиватқанларму: «Пәрвәрдигарниң бәрикити үстүңларда болғай; Пәрвәрдигарниң нами билән силәргә бәхит тиләймиз!» — дегән саламни һеч бәрмәйду.