Psaltaren 129

1 En vallfartssång. Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom -- så säge Israel --

Pieśń stopni. Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, niech powie teraz Izrael;

2 mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom, dock blevo de mig ej övermäktiga.

Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, lecz mnie nie przemogli.

3 På min rygg hava plöjare plöjt och dragit upp långa fåror.

Zorali mój grzbiet oracze i długie bruzdy porobili.

4 Men HERREN är rättfärdig och har huggit av de ogudaktigas band.

[Ale] PAN jest sprawiedliwy; poprzecinał powrozy niegodziwych.

5 De skola komma på skam och vika tillbaka, så många som hata Sion.

Niech się zawstydzą i cofną wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.

6 De skola bliva lika gräs på taken, som vissnar, förrän det har vuxit upp;

Będą jak trawa na dachu, która usycha, zanim zakwitnie;

7 ingen skördeman fyller därmed sin hand, ingen kärvbindare sin famn,

Którą żniwiarz nie napełni swej garści ani swego naręcza ten, który wiąże snopy.

8 och de som gå där fram kunna icke säga: »HERRENS välsignelse vare över eder! Vi välsigna eder i HERRENS namn.»

I nie powiedzą przechodnie: Niech będzie z wami błogosławieństwo PANA [albo]: Błogosławimy wam w imię PANA.