Psaltaren 129

1 En vallfartssång. Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom -- så säge Israel --

Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

2 mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom, dock blevo de mig ej övermäktiga.

Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

3 På min rygg hava plöjare plöjt och dragit upp långa fåror.

Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

4 Men HERREN är rättfärdig och har huggit av de ogudaktigas band.

Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

5 De skola komma på skam och vika tillbaka, så många som hata Sion.

Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

6 De skola bliva lika gräs på taken, som vissnar, förrän det har vuxit upp;

Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

7 ingen skördeman fyller därmed sin hand, ingen kärvbindare sin famn,

Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

8 och de som gå där fram kunna icke säga: »HERRENS välsignelse vare över eder! Vi välsigna eder i HERRENS namn.»

I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.