Psaltaren 129

1 En vallfartssång. Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom -- så säge Israel --

۱ سرود درجات چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. اسرائیل الان بگویند:

2 mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom, dock blevo de mig ej övermäktiga.

۲ چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. لیکن بر من غالب نیامدند.

3 På min rygg hava plöjare plöjt och dragit upp långa fåror.

۳ شیار کنندگان بر پشت من شیار کردند، و شیارهای خود را درازنمودند.

4 Men HERREN är rättfärdig och har huggit av de ogudaktigas band.

۴ اما خداوند عادل است و بندهای شریران راگسیخت.

5 De skola komma på skam och vika tillbaka, så många som hata Sion.

۵ خجل و برگردانیده شوند همه کسانی که از صهیون نفرت دارند.

6 De skola bliva lika gräs på taken, som vissnar, förrän det har vuxit upp;

۶ مثل گیاه بر پشت بامهاباشند، که پیش از آن که آن را بچینند می‌خشکد.

7 ingen skördeman fyller därmed sin hand, ingen kärvbindare sin famn,

۷ که درونده دست خود را از آن پر نمی کند و نه دسته بند آغوش خود را.

8 och de som gå där fram kunna icke säga: »HERRENS välsignelse vare över eder! Vi välsigna eder i HERRENS namn.»

۸ و راهگذاران نمی گویند برکت خداوند بر شما باد. شما را به نام خداوند مبارک می‌خوانیم.