Psaltaren 122

1 En vallfartssång; av David. Jag gladdes, när man sade till mig: »Vi skola gå till HERRENS hus.»

گۆرانی گەشتیاران، بۆ داود. شادمان بووم بەوانەی پێیان گوتم، «با بچینە ماڵی یەزدان.»

2 Våra fötter fingo träda in i dina portar, Jerusalem,

ئەی ئۆرشەلیم، پێیەکانمان لە دەروازەکانت ڕادەوەستن.

3 Jerusalem, du nyuppbyggda stad, där hus sluter sig väl till hus,

ئۆرشەلیم بنیاد نراوە، وەک شارێکی یەکگرتوو.

4 dit stammarna draga upp, HERRENS stammar, efter lagen för Israel, till att prisa HERRENS namn.

لەوێ کە خێڵەکان سەردەکەون، هۆزەکانی یەزدان، بۆ ئەوەی ستایشی ناوی یەزدان بکەن بەگوێرەی ئەو یاسایەی کە بۆ ئیسرائیل دانراوە.

5 Ty där äro ställda domarstolar, stolar för Davids hus.

لەبەر ئەوەی تەختەکان بۆ دادوەری لەوێ دادەنرێت، تەختەکانی بنەماڵەی داود.

6 Önsken Jerusalem frid; ja, dem gånge väl, som älska dig.

داوای ئاشتی بکەن بۆ ئۆرشەلیم: «با ئەوانەی تۆیان خۆشدەوێت ئاسوودە بن.

7 Frid vare inom dina murar, välgång i dina palats!

با ئاشتی لە شووراکانت بێت، ئاسایش لە قەڵاکانت.»

8 För mina bröders och vänners skull vill jag tillsäga dig frid.

لە پێناوی برا و هاوڕێیەکانم داوای ئاشتیت بۆ دەکەم.

9 För HERRENS, vår Guds, hus' skull vill jag söka din välfärd.

لە پێناوی ماڵی یەزدانی پەروەردگارمان، بەدوای چاکەی تۆدا دەگەڕێم.