Psaltaren 122

1 En vallfartssång; av David. Jag gladdes, när man sade till mig: »Vi skola gå till HERRENS hus.»

Een bedevaartslied. Wat was ik verheugd, toen men zeide: "Wij trekken op naar Jahweh’s huis!"

2 Våra fötter fingo träda in i dina portar, Jerusalem,

En nu staan onze voeten Al binnen uw poorten, Jerusalem!

3 Jerusalem, du nyuppbyggda stad, där hus sluter sig väl till hus,

Jerusalem, als stad herbouwd, Met burgers, vast aaneen gesloten;

4 dit stammarna draga upp, HERRENS stammar, efter lagen för Israel, till att prisa HERRENS namn.

Waar de stammen naar opgaan, De stammen van Jahweh. Daar is het Israël een wet, De Naam van Jahweh te loven;

5 Ty där äro ställda domarstolar, stolar för Davids hus.

Daar staan de zetels voor het gericht, En het troongestoelte van Davids huis.

6 Önsken Jerusalem frid; ja, dem gånge väl, som älska dig.

Jerusalem, die u liefhebben, Wensen u vrede en heil;

7 Frid vare inom dina murar, välgång i dina palats!

Vrede zij binnen uw muren, Heil binnen uw burchten!

8 För mina bröders och vänners skull vill jag tillsäga dig frid.

Om mijn broeders en vrienden Bid ik de vrede over u af;

9 För HERRENS, vår Guds, hus' skull vill jag söka din välfärd.

Om het huis van Jahweh, onzen God, Wil ik smeken voor uw heil!