Psaltaren 120

1 En vallfartssång. Jag ropar till HERREN i min nöd, och han svarar mig.

Pieśń stopni. Wołałem do PANA w swoim utrapieniu i wysłuchał mnie.

2 HERRE, rädda min själ från lögnaktiga läppar, från en falsk tunga.

Ocal, PANIE, moją duszę od warg kłamliwych [i] od zdradliwego języka.

3 Varmed bliver du lönad, både nu och allt framgent, du falska tunga?

Cóż będzie ci dane albo co się stanie z tobą, zdradliwy języku?

4 Jo, med en våldsverkares skarpa pilar och med glödande ginstkol.

Ostre strzały mocarza i węgle z jałowca.

5 Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land och bo ibland Kedars hyddor!

Biada mi, że przebywam w Meszek i mieszkam w namiotach Kedaru.

6 Länge nog har min själ måst bo ibland dem som hata friden.

Moja dusza długo mieszka z tymi, którzy nienawidzą pokoju.

7 Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord, äro de redo till strid.

Ja [jestem za] pokojem, ale gdy [o tym] mówię, oni są za wojną.