Psaltaren 120

1 En vallfartssång. Jag ropar till HERREN i min nöd, och han svarar mig.

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. وقتی در زحمت بودم، از خداوند کمک خواستم و او به داد من رسید.

2 HERRE, rädda min själ från lögnaktiga läppar, från en falsk tunga.

ای خداوند مرا از دست دروغگویان و مردم حیله‌گر نجات بده.

3 Varmed bliver du lönad, både nu och allt framgent, du falska tunga?

ای حیله‌گران، می‌دانید چه در انتظار شماست؟

4 Jo, med en våldsverkares skarpa pilar och med glödande ginstkol.

تیرهای تیز و اخگرهای داغ!

5 Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land och bo ibland Kedars hyddor!

شما مانند مردمان «ماشک» و خیمه نشینان «قیدار» شرور هستید. وای بر من که در بین شما زندگی می‌کنم!

6 Länge nog har min själ måst bo ibland dem som hata friden.

از زندگی کردن در میان این جنگ‌طلبان خسته شده‌ام.

7 Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord, äro de redo till strid.

من صلح را دوست دارم، اما آنان طرفدار جنگ هستند و به سخنان من گوش نمی‌دهند.