Psaltaren 120

1 En vallfartssång. Jag ropar till HERREN i min nöd, och han svarar mig.

Ziyarət nəğməsi. Dar gündə Rəbbi səslədim, O mənə cavab verdi.

2 HERRE, rädda min själ från lögnaktiga läppar, från en falsk tunga.

Dedim: «Ya Rəbb, yalançı dodaqlardan, Fitnəkar dillərdən canımı qurtar».

3 Varmed bliver du lönad, både nu och allt framgent, du falska tunga?

Ey fitnəkar dil, sənə nə veriləcək? Bu işinin əvəzi nə ilə ödəniləcək?

4 Jo, med en våldsverkares skarpa pilar och med glödande ginstkol.

Cəngavərin iti oxları ilə, Süpürgə ağacının odlu közləri ilə!

5 Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land och bo ibland Kedars hyddor!

Yazıq canım, Meşekdə qərib olmuşam, Qedar çadırlarında yaşayıram!

6 Länge nog har min själ måst bo ibland dem som hata friden.

Mənim belə yerdə, Sülhə nifrət edənlərin içində yaşamağım bəsdir.

7 Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord, äro de redo till strid.

Mən sülh sevirəm, buna görə danışıram, Onlarsa müharibə üçün çalışır.