Psaltaren 116

1 Jag har HERREN kär, ty han hör min röst och mina böner.

αλληλουια ἠγάπησα ὅτι εἰσακούσεται κύριος τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου

2 Ja, han har böjt sitt öra till mig; i hela mitt liv skall jag åkalla honom.

ὅτι ἔκλινεν τὸ οὖς αὐτοῦ ἐμοί καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις μου ἐπικαλέσομαι

3 Dödens band omvärvde mig, och dödsrikets ångest grep mig; jag kom i nöd och bedrövelse. (Sheol h7585)

περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου κίνδυνοι ᾅδου εὕροσάν με θλῖψιν καὶ ὀδύνην εὗρον (Sheol h7585)

4 Men jag åkallade HERRENS namn: »Ack HERRE, rädda min själ.»

καὶ τὸ ὄνομα κυρίου ἐπεκαλεσάμην ὦ κύριε ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου

5 HERREN är nådig och rättfärdig, vår Gud är barmhärtig.

ἐλεήμων ὁ κύριος καὶ δίκαιος καὶ ὁ θεὸς ἡμῶν ἐλεᾷ

6 HERREN bevarar de enfaldiga; jag var i elände, och han frälste mig.

φυλάσσων τὰ νήπια ὁ κύριος ἐταπεινώθην καὶ ἔσωσέν με

7 Vänd nu åter till din ro, min själ, ty HERREN har gjort väl mot dig.

ἐπίστρεψον ἡ ψυχή μου εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου ὅτι κύριος εὐηργέτησέν σε

8 Ja, du har räddat min själ från döden, mitt öga från tårar, min fot ifrån fall;

ὅτι ἐξείλατο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀπὸ δακρύων καὶ τοὺς πόδας μου ἀπὸ ὀλισθήματος

9 jag skall få vandra inför HERREN i de levandes land.

εὐαρεστήσω ἐναντίον κυρίου ἐν χώρᾳ ζώντων

10 Jag tror, ty därför talar jag, jag som var storligen plågad,

αλληλουια ἐπίστευσα διὸ ἐλάλησα ἐγὼ δὲ ἐταπεινώθην σφόδρα

11 jag som måste säga i min ångest: »Alla människor äro lögnaktiga.»

ἐγὼ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου πᾶς ἄνθρωπος ψεύστης

12 Huru skall jag vedergälla HERREN alla hans välgärningar mot mig?

τί ἀνταποδώσω τῷ κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκέν μοι

13 Jag vill taga frälsningens bägare och åkalla HERRENS namn.

ποτήριον σωτηρίου λήμψομαι καὶ τὸ ὄνομα κυρίου ἐπικαλέσομαι

14 Jag vill infria åt HERREN mina löften, ja, i hela hans folks åsyn.

15 Dyrt aktad i HERRENS ögon är hans frommas död.

τίμιος ἐναντίον κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ

16 Ack HERRE, jag är ju din tjänare, jag är din tjänare, din tjänarinnas son; du har lossat mina band.

ὦ κύριε ἐγὼ δοῦλος σός ἐγὼ δοῦλος σὸς καὶ υἱὸς τῆς παιδίσκης σου διέρρηξας τοὺς δεσμούς μου

17 Dig vill jag offra lovets offer, och HERRENS namn vill jag åkalla.

σοὶ θύσω θυσίαν αἰνέσεως

18 Jag vill infria åt HERREN mina löften, ja, i hela hans folks åsyn,

τὰς εὐχάς μου τῷ κυρίῳ ἀποδώσω ἐναντίον παντὸς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ

19 i gårdarna till HERRENS hus, mitt i dig, Jerusalem. Halleluja!

ἐν αὐλαῖς οἴκου κυρίου ἐν μέσῳ σου Ιερουσαλημ